Alan Watt: หลักคิดและความเชื่อมโยง

นักปรัชญาเป็นนักสงสัยและตั้งทฤษฎี โดยการตั้งคำถามถึงความเป็นไปของชีวิตและสิ่งที่เกิดขึ้นและเป็นไป เป้าเพื่อให้เข้าใจชีวิตได้ดีขึ้น

หลักพุทธของชาวตะวันออก หรือ หลักปรัชญาของนักคิดชาวตะวันตก ต่างเหมือนแม่น้ำหลากหลายสาย ที่บรรจบในเรื่องเดียวกัน

ภาพของชาวตะวันตกผมขาวคาบไปป์นามอลัน วัตส์ (Alan Watts) ขึ้นชื่อเป็นนักปรัชญา นักเขียน และนักพูดชาวอังกฤษที่มีชื่อเสียงในการนำเสนอและเผยแพร่ปรัชญาตะวันออกให้กับชาวตะวันตก มีไม่กี่คนที่จะคนผสมหลักคิดจากสองฟากโลกให้กลมกล่อม

เขานำหลักคิดจากพุทธศาสนาเซน, เต๋า และฮินดู มาช่วยเชื่อมโยงวิถีคิดระหว่างโลกตะวันออกและตะวันตกในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ผลงานของวัตส์โดดเด่นในการทำให้ปรัชญาที่ซับซ้อนเข้าใจง่ายขึ้น และส่งเสริมการใช้ชีวิตที่ยืดหยุ่นและเปิดกว้างขึ้น

อจ. เล่าให้ฟังถึงแนวคิดที่น่าจะเป็นประโยชน์กับการใช้ชีวิตจาก อลัน วัตส์

จงเน้นการมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน

วัตส์สอนว่าการอยู่กับปัจจุบัน ("being here now") คือสิ่งที่สำคัญในการค้นหาความสงบที่แท้จริง เขามองว่าสังคมตะวันตกส่วนใหญ่หมกมุ่นอยู่กับการพุ่งสู่เป้าหมายในอนาคตจนทำให้ไม่สามารถมีความสุขกับชีวิตในขณะนี้ มีเพียงปัจจุบันเท่านั้นที่ควบคุมได้

อัตตาและตัวตน

หลักคิด "ตัวตนที่ลวงตา" หรือ อัตตา (ความรู้สึกถึงตัวตน) นั้นเป็นเพียงการสร้างขึ้นตามสังคมเท่านั้น ไม่ใช่ความจริงที่แท้จริง เขาเสนอว่าเสรีภาพที่แท้จริงนั้นเกิดขึ้นจากการเข้าใจในความลวงตานี้และมองเห็นตัวเราเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลที่ยิ่งใหญ่ สิ่งที่เข้าใจว่าเป็นตัวตน เกิดขึ้นชั่วคราว เมื่อดับสลาย มันจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของธรรามชาติตามกาลเวลา

การเล่นและความเป็นธรรมชาติ

จงมองการมองชีวิตอย่างสนุกสนานและมีอารมณ์ขัน ไม่มีชีวิตใดมีความสุขได้ตลอด แม้แต่คนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ชีวิตเหมือนกับการเต้นระบำไปตามการบรรเลงทำนองของชีวิต มันเป็นธรรมชาติ มีเร็ว มีช้า มีตื่นเต้น มีแผ่วเบา มีโศกและสมหวัง คละเคล้าตัวโน๊ต คุณค่าของชีวิตอยู่ที่การสัมผัสประสบการณ์ในขณะนั้น ไม่ใช่แค่ผลลัพธ์สุดท้าย ซึ่งทัศนคตินี้ทำให้ผู้คนไม่รู้สึกโศกเศร้าเมื่อผิดหวังไปมากจนทำให้รู้สึกว่าการใช้ชีวิตดับสลายลง

การเชื่อมโยงกับธรรมชาติ

โดยอ้างอิงจากเต๋า วัตส์ให้ความสำคัญกับการอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ เขาสอนว่ามนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของโลกธรรมชาติ ไม่ใช่แยกออกจากมัน และการเข้าใจถึงความเชื่อมโยงนี้จะทำให้ชีวิตสมดุลมากขึ้น เราคือหนึ่งในธรรมชาติ มิอาจตัดขาดจากกัน

อิทธิพลต่อวัฒนธรรมต่อต้านในยุค 1960: วัตส์มีอิทธิพลอย่างมากในช่วงยุค 1960 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่คนรุ่นใหม่ในสังคมเริ่มตั้งคำถามกับค่านิยมทางสังคมและมองหาจิตวิญญาณและความรู้สึกใหม่ ๆ หนังสือของเขาหลายเล่ม เช่น The Way of Zen และ The Book: On the Taboo Against Knowing Who You Are ช่วยเปิดประตูบานใหม่ บานที่มองปรัชญาตะวันออกผ่านพริ้วเข้ามาให้ชาวตะวันตกที่กำลังสับสนในโลกของวัตถุนิยมได้หายใจอย่างสดชื่นอีกครั้ง

ถ้าอยากสำเร็จ ก็ดึงตะปูออกจากหัวคุณซะ

คุณฟังเสียงของตัวคุณไหม ลองเดินตามมันไปสิ

เสียงภายในของเราบางครั้งก็เงียบเสียจนเรามองข้ามไป ไม่กล้าเดินตามมัน เพราะความกลัวและความไม่มั่นใจที่อยู่ในใจเรา แต่เชื่อหรือไม่ว่าหลายคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต ต่างก็เริ่มต้นด้วยการฟังและเดินตามเสียงภายในนี้เอง

ความล้มเหลวของคนส่วนใหญ่

คนส่วนใหญ่มักพบว่าตัวเองติดอยู่ในวังวนของการล้มเหลว ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่มีความสามารถหรือขาดโอกาส แต่เพราะพวกเขาไม่กล้าฟังและเดินตามเสียงภายในของตัวเอง ความกลัวที่จะล้มเหลว ความกลัวที่จะไม่เป็นที่ยอมรับ หรือแม้แต่ความกลัวที่จะเปลี่ยนแปลง ทำให้หลายคนยังคงอยู่ในสถานะที่ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา

Graham Weaver การสร้างความสำเร็จ

Graham Weaver ผู้ก่อตั้ง Alpine Investors และอาจารย์ที่ Stanford Graduate School of Business ได้แชร์ประสบการณ์ชีวิตของเขาใน Talk ที่ทรงพลัง Weaver เล่าถึงช่วงเวลาที่เขาต้องตัดสินใจอย่างยากลำบากในชีวิตการทำงาน เมื่อเขาเริ่มฟังเสียงภายในของตนเอง และกล้าที่จะออกจากงานที่ไม่เติมเต็ม เพื่อก้าวสู่การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ที่มีความหมายมากขึ้น

Weaver ได้กล่าวว่า “ถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จในชีวิต คุณต้องฟังเสียงที่แท้จริงของตัวเอง” เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของความกลัวหรือความสงสัย แต่เป็นเสียงที่มาจากจิตวิญญาณที่แท้จริงของคุณ Weaver แนะนำให้เราฟังเสียงนี้และก้าวไปตามเส้นทางที่มันชี้นำ เพราะนั่นคือเส้นทางที่จะนำพาเราไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริง

เขายังได้แบ่งปันหลักการ 3 ข้อที่สำคัญที่จะช่วยให้เราสามารถบรรลุศักยภาพของตัวเองได้อย่างเต็มที่:

1. ดึงตะปูออกจากหัวของคุณ - หมายถึงการระบุและขจัดอุปสรรคที่ทำให้คุณติดอยู่ แม้ว่าจะต้องเผชิญกับความไม่สบายใจก็ตาม

2. ทำตามพลังงานของคุณ - ค้นหาสิ่งที่ให้พลังงานและทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้น แล้วเดินตามมันไป

3. ทุ่มเทอย่างเต็มที่ - มุ่งมั่นในเส้นทางของคุณโดยไม่มีความลังเล ยอมรับความท้าทายและโอกาสที่มาพร้อมกับมัน

การเดินตามเสียงภายในอาจจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อคุณเริ่มฟังและทุ่มเทให้กับมัน คุณจะพบว่าชีวิตของคุณเต็มไปด้วยพลังและความหมายที่แท้จริง

The Stanford Safari: The Power of Observation

อจ เคยไปเดินที่พิพิทธภัณฑ์ Natural History Museum ที่ กรุงลอนดอน ด้านขวาเป็นหินสวยงามแปลกตา ไล่เรียงพร้อมคำอธิบายรูปลักษณ์และโมเลกุลต่าง ๆ ด้านซ้ายเป็นสิ่งมีชีวิตในระดับวิวัฒนาการ ไล่ตั้งแต่สัตว์เลี้อยคลาน ไปจนถึงลิง ที่ดูใกล้เคียงมนุษย์ที่สุด และเบื้องหน้าคือ Charles Darwin ผู้ช่างสังเกตุและค้นหา เป็นผู้จุดกำเนิดทฤษฎีวิวัฒนาการ

สิ่งที่ร้อยเรื่องราวรายละเอียดของสิ่งที่ทั้งมีและไม่มีชีวิต นั้นล้วนได้มาจากการสังเกตทั้งสิ้น จนนำไปสู่การเข้าใจและการค้นพบในที่สุด การสังเกตจึงเป็นเสมือนไฟที่เริ่มจุดลงบนเทียนก่อนที่มันจะให้แสดงสว่างและเห็นหนทางต่าง ๆ

การค้นพบอะไรใหม่ ๆ เริ่มด้วยการสังเกตเสมอ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ school แหล่งกำเนิดนักคิดต่าง ๆ ได้มีวิชาสังเกตุแทรกในกระบวนวิชาในการเรียนรู้เรื่องต่าง ๆ และ School หนึ่งที่มีวิชาสังเกตแยกออกมาเลย คือ Stardford ในกระบวนวิชา The Standford Safari (สแตนฟอร์ด ซาฟารี)

The Origin and History of Stanford Safari

ที่มาที่ไปและประวัติของสแตนฟอร์ด ซาฟารี

"สแตนฟอร์ด ซาฟารี" เริ่มต้นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 2 กันยายน 2008 โดยเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม Sophomore College ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด หลักสูตรพิเศษนี้เกิดขึ้นจากแนวคิดของ ดร. โรเบิร์ต ซีเกล ศิษย์เก่าของสแตนฟอร์ดที่มีความผูกพันลึกซึ้งกับมหาวิทยาลัย ดร. ซีเกล ซึ่งสำเร็จการศึกษาจากสแตนฟอร์ดหลายสาขา เป็นรองศาสตราจารย์ในภาควิชาจุลชีววิทยาและภูมิคุ้มกันวิทยา โปรแกรมชีววิทยามนุษย์ และศูนย์การศึกษาภูมิภาคแอฟริกา เรียกว่า มีความรู้และความสนใจที่หลากหลาย ความรักที่เขามีต่อสแตนฟอร์ดซึ่งกินเวลานานกว่า 35 ปี และประสบการณ์ที่เขาได้รับที่มหาวิทยาลัย ได้เป็นแรงบันดาลใจให้เขาสร้างหลักสูตรที่ทำให้นักศึกษาได้สำรวจสแตนฟอร์ดในรูปแบบใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน นั้นคือกระบวนการสังเกต การสังเกตุที่สร้างสิ่งที่เป็นรายละเอียดเล็ก ๆ การสังเกตที่เป็นจุดเริ่มของมุมมองที่แตกต่าง การสังเกตที่นำไปสู่การค้นพบใหม่ ๆ

สแตนฟอร์ด ซาฟารี เป็นหลักสูตรเร่งรัดสามสัปดาห์ที่ออกแบบมาเพื่อให้นักศึกษาชั้นปีที่สอง 14 คนได้สัมผัสกับประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และสถานที่ต่าง ๆ ที่เป็นตัวแทนของประสบการณ์สแตนฟอร์ด หลักสูตรนี้เป็นการผสมผสานระหว่างแนวคิด Bing Overseas Seminar กับความรักและความผูกพันของดร. ซีเกลที่มีต่อสแตนฟอร์ด "ซาฟารี" ในภาษาสวาฮิลีแปลว่า "การเดินทาง" และการเดินทางครั้งนี้คือการสำรวจสแตนฟอร์ดในฐานะนักศึกษา ไม่ใช่แค่ในฐานะนักศึกษาของมหาวิทยาลัย แต่ในฐานะนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเอง เป้าหมายคือการกระตุ้นให้นักศึกษามองสแตนฟอร์ดด้วยสายตาที่สดใหม่ เห็นสิ่งที่เกินกว่าที่คุ้นเคย และชื่นชมกับแง่มุมพิเศษของมหาวิทยาลัยที่มักถูกมองข้าม

ตลอดหลักสูตร นักศึกษาได้ถูกนำไปเยี่ยมชมสถานที่ที่เป็นสัญลักษณ์และไม่ค่อยมีใครรู้จักของสแตนฟอร์ด ตั้งแต่ Stanford Dish และ Hanna House ไปจนถึงหอจดหมายเหตุและคอลเลกชันพิเศษที่ Green Library และสวนประติมากรรมปาปัวนิวกินี พวกเขาได้พบกับบุคคลสำคัญของสแตนฟอร์ดมากมาย รวมถึงอดีตอธิการบดีของมหาวิทยาลัย 4 คน ผู้ได้รับรางวัลโนเบล คณบดี และเจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยต่าง ๆ การพบปะเหล่านี้ทำให้นักศึกษาได้รับมุมมองที่ไม่เหมือนใครเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้สแตนฟอร์ดเป็นสถาบันที่มีชื่อเสียงระดับโลก และแต่ละคนก็จดบันทึก ถ่ายภาพ เขียน Blog post ซึมซาบ เรื่องราวผ่านมุมมองของตัวเอง มุมมองที่จำเพาะสะท้อนความรู้สึกปัจเจก พวกเขาใช้เวลาทั้งวันในภาคสนาม หลักสูตรสิ้นสุดลงด้วยการเดินทางสามวันที่ Stanford Sierra Camp ซึ่งเป็นพื้นที่สำหรับการสะท้อนความรู้ที่ได้รับ

ส่วนหนึ่งของภาพถ่ายจาก Class Standford Safari ที่นักศึกษาถ่ายรอบ ๆ Standford >> more

ความงามของแนวคิด Standford Safari

ความงามของแนวคิดสแตนฟอร์ด ซาฟารี คือมันไม่ได้จำกัดเป็นแค่วิชาที่ให้เดินสังเกต มหาวิทยาลัยและสิ่งรอบตัว แต่แนวคิดนี้ ยังได้ขยายขอบเขตไปตามรากฐานของการสังเกตสิ่งที่อยู่รอบตัวคุณ หลังบ้าน ตามทางเดิน หรือที่ทำงาน

ลองพิจารณากิจวัตรประจำวันของคุณ ในขณะที่คุณก้าวออกไปข้างนอก แทนที่จะรีบวิ่งไปที่รถหรือมุ่งหน้าสู่การทำงานประจำวัน ลองหยุดสักครู่ ฟังเสียงนกร้อง—คุณสังเกตเห็นความแตกต่างของเสียงเรียกได้ไหม? ดูวิธีที่แสงอาทิตย์ส่องผ่านใบไม้และเกิดเงาที่กระจัดกระจายบนพื้น สังเกตสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่ทำงานอยู่ มดที่กำลังขนหาสิ่งของกลับไปที่รัง หรือแมงมุมที่ทอใยอย่างพิถีพิถัน

ในตอนแรก แนวคิดนี้อาจดูไม่น่าตื่นเต้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว ต้นไม้ พุ่มไม้ และนกที่คุณเห็นทุกวันจะมีอะไรน่าตื่นเต้นได้อย่างไร? แต่เมื่อคุณได้ลองเพิ่งพิศในมุมมองที่แตกต่าง มุมมองอันมหัศจรรย์จะเกิดขึ้น เรื่องพิเศษที่แทรกในความปกติธรรมดานี่แหละ คือความสุดพิเศษ และมันคือทักษะของมุมมอง ที่สามารถต่อยอดได้ทั้งทางวิทยาศาสตร์ การทำงาน การทำธุรกิจ หรือแม้กระทั่งการใช้ชีวิตประจำวันทั่วไปนั่นเอง

““การได้รับความรู้ต้องศึกษา แต่การได้รับปัญญาต้องสังเกต” ”

— ― Marilyn vos Savant

what they teach you? สิ่งรอบตัวต่างสอนเราตามมุมมอง

เมื่อมองเห็นหนอนตัวหนึ่ง

เด็กคนหนึ่งบอกว่า นั่นคือหนอน ขอเล่นมันหน่อย

ผู้ใหญ่คนนึงบอกว่า นั่นคือหนอน ยึกยือ น่ากลัวจัง

ชายชราคนนึงบอกว่า นั่นคือหนอน นั่นคือการเปลี่ยนแปลง

สิ่งนึง ในช่วงวัยที่ต่างต่างกัน มุมมองจะเปลี่ยนไป

สิ่งรอบตัว สอนเรา ถึงธรรมชาติของโลกได้

- อจ สุรัตน์

จงไตร่ตรองชีวิต

"ชีวิตที่ไม่ได้ไตร่ตรอง เป็นการดำรงค์ชีวิตที่น่าเสียดาย"

- โสคราตีส

5 วิธีการไตร่ตรองชีวิต เพื่อไม่ให้ชีวิตนี้น่าเสียดาย

1. การตรวจสอบตนเอง: เราควรหมั่นพิจารณาความคิด การกระทำ และความเชื่อของตนเองอยู่เสมอ

2. การตั้งคำถาม: เราควรตั้งคำถามกับสิ่งต่างๆ รอบตัว ไม่ยอมรับทุกอย่างโดยปราศจากการไตร่ตรอง

3. การแสวงหาความจริง: ชีวิตที่มีคุณค่าคือชีวิตที่พยายามค้นหาความจริงและความรู้อยู่เสมอ

4. การพัฒนาตนเอง: ผ่านการตรวจสอบและไตร่ตรอง เราจะสามารถปรับปรุงและพัฒนาตนเองได้อย่างต่อเนื่อง

5. ความหมายของชีวิต: ชีวิตที่มีคุณค่าไม่ใช่เพียงแค่การมีชีวิตอยู่ แต่เป็นการใช้ชีวิตอย่างมีสติและมีเป้าหมาย

- อจ สุรัตน์

กระต่ายและนาฬิกาของเขา: เรื่องเล่าของเวลา

"นาฬิกากระต่ายขาว The White Rabbit Clock"

ในวันที่เดินทาง 2 ชั่วโมงอย่างเหนื่อยล้า ร้านอาหารญี่ปุ่น style English ร้านดัง อวดโฉมข้างทาง

ไม่รอช้า อจ. และทั้งกลุ่ม ทานอาหารที่นี่แหละ

อาหารที่สวยงามและมีศิลปะการจัดวาง หากไม่คิดอะไร มันก็แค่อาหารที่ทำให้ท้องอิ่มและขับถ่ายออกมาในชั่วข้ามวัน และหากคิดอะไร อาหารและการปรุงแต่ละรสชาด คือความหฤหรรษ์ ในห้วงยามนึงที่ดื่มกิน หากคิดส่าอาหารคือแค่สิ่งที่ดื่มกิน เราคงไม่จำเป็นต้องไปดูพระอาทิตย์เที่ยงคืนถึงอีกซีกโลกเพียงแค่ได้ดูพระอาทิตย์ดวงเดิมที่ข้ามไปอีกวัน

หน้าร้านอาหารนี้ เดินเห็นรูปปั้นกระต่ายที่ในมือถือนาฬิกาห้อยลงมา

ทำไมกระต่ายต้องถือนาฬิกา อ้อ มันมาจากเนื่องเรื่อง Alice's advanture in Wonderland กระต่ายตัวนั้น ที่รวดเร็ว ลงรูหนอนอีกดินแดนนึง

White rabbit clock กระต่ายขาวกับนาฬิกา มองเผินๆ เหมือนกระต่ายขาว ที่หลุดมาจากนิยายขายดี แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น

White rabbit clock เป็นอุปมาทางปรัชญาที่สำรวจแนวคิดเรื่องเวลาและการรับรู้เวลา

มันได้รับแรงบันดาลใจมาจากฉากที่มีชื่อเสียงในนวนิยายเรื่อง "Alice's Adventures in Wonderland" ของลูอิส แคร์รอลล์ ที่กระต่ายขาวถูกเห็นว่ากำลังตรวจสอบนาฬิกาพกของมันอย่างรีบร้อนและร้องว่า "ฉันสาย! ฉันสาย! สำหรับนัดหมายที่สำคัญมาก!"

พฤติกรรมที่เร่งรีบของกระต่ายขาวเป็นสัญลักษณ์ของแนวโน้มของมนุษย์ที่จะถูกครอบงำโดยเสียงนาฬิกาที่ดังติ๊กตอกอย่างไม่หยุดนิ่ง ซึ่งมักจะมาพร้อมกับการไล่ล่างานและนัดหมายต่างๆ บ่อยครั้งเสียเปรียบกับการใช้ชีวิตในปัจจุบันขณะ

ใช่แล้ว เราเป็นทาสของเวลา

ในประเทศญี่ปุ่น แม้จะมีความเป็นระเบียบอย่างเคร่งครัด แต่มีสิ่งหนึ่งที่เค้าให้ความสำคัญไม่แพ้กัน คือ Be present การอยู่กับปัจจุบัน แต่สังคมญี่ปุ่น หรืออาจจะไทยด้วย กำลังมีความท้าทายของ การเร่ง speed ชีวิต ให้เร็วที่สุด เพราะความเชื่อในความสำเร็จคือ ทำอะไรได้มาก ในระยะเวลาที่กำหนดไว้ นั่นคือประสิทธิภาพ แต่เชื่อไหมว่า คนที่ทำอะไรเร็วๆมาทั้งชีวิต บั้นท้ายของขีวิตเขา มักบ่นว่า รู้งี้ ใช้ชีวิตช้าๆ ก็ดีแล้ว

- อจ สุรัตน์

ริวอิจิ ซากาโมโต - ทำนองของชีวิตและเสียงเพลง ยามท้ายแห่งการจากลา

ชีวิตของแต่ละคน เหมือนตัวโน๊ตที่เล่นไปตามจังหวะของมัน ไม่ว่าเมื่อเราตายไปแล้ว จะมีคนจดจำทั้งโลก หรือกลายเป็นฝุ่นผงที่มลายหายไปในอากาศ เราก็คงไม่อาจจะมองเห็นได้ นั่นไง ที่ทำให้บางคนคิดว่า ชีวิตคือสิ่งมหัศจรรย์และมีค่า ในขณะอีกหลายคนก็คิดว่า ชีวิตมันก็เท่านี้แหละ

ในบรรดานักเปียโนและศิลปินสมัยใหม่ ผู้ที่มีอิทธิพลคนหนึ่ง ในวงการดนตรี คงหนีไม่พ้น Ryuichi Sakamoto ที่ในช่วงชีวิตสร้างสรรค์ผลงานมากมาย

แต่ชีวิตในบั้นปลาย ก็คงหนีไม่พ้นการจากไป แต่มันเป็นการจากไป ที่พอจะเตรียมการไว้ได้ เพราะโรคที่พรากไปคือ มะเร็ง ที่เป็นโรคที่พอจะกำหนดเวลากัดกินร่างกายและขีดเส้นหมายให้คาดการได้บ้าง

Opus by Ryuichi Sakamoto

ก่อนจากไปอย่างไม่มีวันกลับ Ryuichi Sakamoto ได้ฝากผลงานภาพยนต์ ที่เป็นการบรรเลงเปียโนของเขา 20 เพลง ไม่มีเสียงพูด ไม่มีเสียงอื่นใด นอกจากเสียงดนตรีและภาพมุมมองรอบ ๆ ตัวต่าง ๆ ราวกับว่า ให้ดนตรี เล่าเรื่องราวของชีวิตผ่านตัวโน๊ต ให้จิตนาการช่วงขีวิตกับมุมรอบ ๆ โต๊ะเปียโน ใบหน้า และแววตาใต้แว่นกลม เท่านั้น แต่นั่นก็เพียงพอสำหรับการระลึกถึงผู้ชายคนหนึ่งที่ชีวิตผูกพันกับดนตรี

Ryuichi Sakamoto: Opus เป็นภาพยนตร์สารคดีปี 2023 ที่เป็นการอําลาอย่างเจ็บปวดจากนักดนตรีในตํานาน. เมื่อรู้ว่าเขากําลังต่อสู้กับโรคมะเร็ง ซากาโมโตะจึงสร้างการแสดงครั้งสุดท้ายให้กับแฟนๆ ของเขา.

สารคดีเรื่องนี้ถ่ายทําในปลายปี 2022 โดยมีรูปแบบที่แยกส่วน มีเพียงซากาโมโตะและเปียโนของเขา. ตลอดทั้งเรื่อง เขาแสดงผลงานประพันธ์ของเขา 20 ชิ้น แต่ละชิ้นได้รับการคัดเลือกอย่างพิถีพิถันโดยซากาโมโตะเอง. การเลือกเหล่านี้ทําหน้าที่เป็นการย้อนหลังซึ่งครอบคลุมอาชีพทั้งหมดของเขา.

ผู้ชมจะได้เดินทางผ่านวิวัฒนาการทางดนตรีของซากาโมโตะ ตั้งแต่วันแรก ๆ ของเขาในฐานะป๊อปสตาร์กับ Yellow Magic Orchestra ไปจนถึงเพลงประกอบภาพยนตร์ที่ได้รับการยกย่องสําหรับผู้กํากับเบอร์นาร์โด แบร์โตลุชชี. ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังนําเสนอผลงานจากผลงานที่มีสมาธิมากขึ้นในเวลาต่อมาของเขา.

กํากับโดย Neo Sora ลูกชายของเขา "Opus" นําเสนอภาพที่ใกล้ชิดของศิลปิน. ถ่ายทําในพื้นที่ที่คุ้นเคยซึ่งรายล้อมไปด้วยผู้ร่วมงานที่เชื่อถือได้ ซากาโมโตะทุ่มเทหัวใจให้กับการแสดงแต่ละครั้ง. การรู้ว่านี่คือการแสดงต่อสาธารณะครั้งสุดท้ายของเขาช่วยเพิ่มความลึกทางอารมณ์ให้กับภาพยนตร์เรื่องนี้.

เปิดตัวในเดือนกันยายนปี 2023 ไม่นานหลังจากการจากไปของซากาโมโตะ "Opus" เป็นมากกว่าภาพยนตร์คอนเสิร์ต. เป็นการเฉลิมฉลองชีวิตของศิลปินและการบอกลาอันน่าประทับใจจากยักษ์ใหญ่ทางดนตรี.

Overstanding - เหนือกว่าความเข้าใจ

เราได้รับการศึกษาและเรียนรู้เพื่อเข้าใจ เราอาจมีประสบการณ์ผ่านสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อเข้าใจ เราอาจได้รับการพูดคุยกับผู้ไขสิ่งที่สงสัยแล้วเราก็เข้าใจ แต่จริงแท้แล้ว เราเข้าใจ (หรือภาษาอังกฤษใช้คำว่า Understand) จริงหรือไม่

ความเข้าใจ เป็นการรับรู้ผ่านมุมมองของเรา สิ่งที่พบ สิ่งที่เห็น แล้ว ก็กลายมาเป็นสิ่งที่เข้าใจ แต่นั่นย่อมแสดงถึงข้อจำกัด และกรอบทางความคิด และการเข้าใจของอีกคน ก็ไม่ได้เหมือนกับอีกคนด้วย

คำว่า "Overstand" เป็นคำที่มีรากฐานมาจากวัฒนธรรมราสตาฟาเรียน (Stafarian) ที่เป็นกลุ่มคนที่มีวิถีชีวิต ความเชื่อ ที่มีถิ่นกำเนิดจาก African-Jamaica เป็นคำที่แสดงถึงวิถีการเข้าใจตัวตน สิ่งแวดล้อมอันอุดมสมบูรณ์ จากวิถีที่เข้าถึงจิตวิญญาณและใกล้ชิดกับธรรมชาติ เป็นวิถีของมนุษย์ที่เรียบง่าย ไม่ได้มีกรอบจากสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาปกคลุมและหุ้มห่อเหมือนมนุษย์สมัยใหม่

Overstand มีความหมายลึกซึ้งเกินกว่าเพียงพยางค์ของมัน แม้ว่าในตอนแรกอาจดูเหมือนเป็นการทดแทนคำว่า "เข้าใจ" ง่ายๆ แต่ความสำคัญของมันกลับลึกซึ้งยิ่งขึ้น โดยสะท้อนกับประเด็นเรื่องจิตวิญญาณ ความเห็นอกเห็นใจ และความเชื่อมโยงถึงกัน

ก้าวข้ามความเข้าใจแบบธรรมดา

เราทราบคำว่า เข้าใจ และ ในภาษาอังกฤษ Understand คือความหมายนั้น และเราก็อาจจะสงสัยว่า ทำไมใช้คำว่า “Under” ซึ่งในความเข้าใจของคนทั่วไปจะแปลว่า “ภายใต้” แต่จริง ๆแล้วรากศัพย์ของ Latin คำว่า Under แปลว่า อยู่ระหว่าง ต่างหาก ดังนั้น คำว่า Understand ไม่ใช่คำที่ตรงข้ามกับคำว่า Overstand

ในพจนานุกรมของลัทธิราสตาฟาเรียน คำว่า “overstand” หรือ "เกินเลย" ถือเป็นแนวทางแบบองค์รวมของความเข้าใจ มันบ่งบอกถึงความเข้าใจในระดับที่สูงขึ้นซึ่งไปไกลกว่าระดับความรู้บนพื้นผิว มันเชิญชวนให้แต่ละบุคคลไม่เพียงแต่เข้าใจแนวความคิดอย่างมีสติปัญญาเท่านั้น แต่ยังต้องเข้าใจแนวคิดเหล่านั้นทั้งทางอารมณ์และจิตวิญญาณด้วย ส่งเสริมการมีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้งกับแนวคิด ส่งเสริมความเห็นอกเห็นใจและการเชื่อมต่อกับผู้อื่นและโลกรอบตัวเรา

โดยแก่นแท้แล้ว "การก้าวข้าม" เชิญชวนให้บุคคลยกระดับจิตสำนึกของตนเอง เพื่ออยู่เหนือข้อจำกัดของความเข้าใจแบบเดิมๆ และยอมรับมุมมองที่กว้างขึ้น มันรวบรวมความเชื่อของราสตาฟาเรียนในความเชื่อมโยงกันของสรรพสิ่ง กระตุ้นให้บุคคลรับรู้ถึงสถานที่ของตนภายในม่านแห่งจักรวาล และปลูกฝังการตระหนักรู้ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับสิ่งรอบตัว

รับรู้อย่างถ่อมตน

นอกเหนือจากต้นกำเนิดทางวัฒนธรรมแล้ว "overstand" ยังพบเสียงสะท้อนในแวดวงภาษาศาสตร์ที่กว้างขึ้น ซึ่งทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงข้อจำกัดที่มีอยู่ในรูปแบบความเข้าใจแบบเดิมๆ เป็นการท้าทายให้บุคคลเข้าถึงความรู้ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนและเปิดกว้าง โดยยอมรับว่าปัญญาที่แท้จริงมักอยู่นอกเหนือการควบคุมของสติปัญญาเพียงอย่างเดียว

ในโลกที่เต็มไปด้วยการแบ่งแยกและความไม่ลงรอยกัน แนวคิดเรื่อง "การเหนือกว่า" นำเสนอเส้นทางสู่ความสามัคคีและความสามัคคีที่มากขึ้น ด้วยการเปิดรับความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น—ความเข้าใจที่ก้าวข้ามขอบเขตของภาษา วัฒนธรรม และอุดมการณ์—เราสามารถสร้างการเชื่อมโยงที่เชื่อมช่องว่างระหว่างเรา ส่งเสริมความเห็นอกเห็นใจ ความเห็นอกเห็นใจ และความเคารพซึ่งกันและกัน

โดยพื้นฐานแล้ว "overstand" เป็นมากกว่าคำพูด แต่เป็นปรัชญา—วิถีแห่งการอยู่ในโลกที่เรียกร้องให้เราอยู่เหนือสิ่งธรรมดาและยอมรับสิ่งที่ลึกซึ้ง มันท้าทายให้เรามองข้ามพื้นผิวและเจาะลึกไปสู่ส่วนลึกของการดำรงอยู่ ที่ซึ่งปัญญาและความเข้าใจที่แท้จริงรอคอยอยู่

The Nature of Thing ธรรมชาติของสรรพสิ่ง - เมื่อความเข้าใจชีวิต ทำให้ละทิ้งความกลัวตาย

“จากอนุภาคขนาดเล็ก โลกนี้ก่อร่าง

การเริงระบำแห่งโอกาส ถ่ายทอดเรื่องราว

คงรูปขึ้นลง ผลัดเปลี่ยนผันแปร

เราเรียกขานว่า ซิมโฟนีแห่งความไม่จีรัง

ความว่างอันกว้างใหญ่ ดวงดาวส่องประกาย

ผืนผ้าใบใหญ่ ที่เงาแห่งความมืดต่างต่อสู้

แย่งชิงแสงเรืองรองอันเลือนราง

เวทีจักรวาล ที่เวลาค้นหาพื้นที่

จากธุลีเราเกิด มาสู่ธุลีเราคืน

วัฏจักรหมุนเวียน บทเรียนที่มอดไหม้

กลัวการจากลา ห่วงเวลายึดติด

เราคิดถึงความสวยงามของแสงที่จางหาย

จงดำรงค์ชีวิตด้วยดวงตาเบิกกว้าง

โอบกอดความว่างเปล่า ที่ซึ่งความมหัศจรรย์ซ่อนอยู่

ในทุกอนุภาค ทุกลมหายใจ

ธรรมชาติของสรรพสิ่ง รอคอยการความตายของเรา”

ได้แรงบันดาลใจจาก “The Nature of Thing” โดย ปราชนาม ลูเครเซียส

กรุงโรม ศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาล หนุ่มน้อย ไททัส ลูเครเชียส ผู้มีสติปัญญาเฉียบแหลมและจิตใจใฝ่รู้ มุ่งมั่นที่จะเข้าใจโลกใบนี้ เขาศึกษาปรัชญา ลึกลงไปในแนวคิดของ อีพิคิวรัส ที่เชื่อว่าความสุขเกิดจากการเข้าใจจักรวาลผ่านเหตุผลและตรรกะ ลูเครเชียส หลงใหลในปรัชญานี้ โดยเฉพาะแนวคิดเรื่องอะตอมและความว่างเปล่า เขาสาบานว่าจะแบ่งปันความรู้เหล่านี้และปลดปล่อยผู้คนจากความกลัวและความงมงาย

เขาอุทิศตนเองให้กับการประพันธ์บทกวี महाकाव्य (มหากาพย์) ชื่อ "ธรรมชาติของสิ่งต่างๆ" โดยผสมผสานคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์เข้ากับภาพพจน์กวีนิพนธ์อย่างลงตัว เขาบรรยายโลกเป็นเหมือนกับการเต้นรำอันซับซ้อนของอะตอม ซึ่งเป็นองค์ประกอบของทุกสิ่ง เขาคัดค้านความเชื่อในเทพเจ้าและโชคชะ โดยยืนยันว่าปรากฏการณ์ต่างๆ เช่น พายุและแผ่นดินไหว ล้วนมีสาเหตุทางธรรมชาติ

บทกวีของเขาเผชิญเสียงวิจารณ์และการต่อต้านจากผู้ที่ยึดติดกับความเชื่อดั้งเดิม บางคนเรียกเขาว่าคนบ้า คนอื่นๆ กล่าวหาเขาว่าบ่อนทำลายศรัทธา แต่ลูเครเชียส ยังคงไม่ย่อท้อ ขับเคลื่อนด้วยความมุ่งมั่นในความจริงและความปรารถนาที่จะช่วยให้ผู้อื่นบรรลุความสงบสุขภายในจิตใจ

เขาใช้เวลาทั้งวันล้อมรอบด้วยม้วนหนังสือ ค่ำคืนของเขาสว่างไสวด้วยแสงไฟจากตะเกียงขณะที่เขายังคงเขียนต่อไป เขาได้พบกับหญิงสาวชื่อ ซิลเวีย ผู้หลงใหลในสติปัญญาและจิตวิญญาณที่มั่นคงของเขา พวกเขาค้นพบความสุขในกันและกัน พูดคุยเรื่องปรัชญาและแบ่งปันความฝันสำหรับอนาคตที่ปราศจากความกลัว

แต่โชคชะเข้ามาแทรกแซง โรคภัยครอบงำลูเครเชียส สุขภาพของเขาเสื่อมโทรมลงทุกวัน ซิลเวียอยู่เคียงข้างเขา ให้ความสบายใจและสนับสนุนอย่างไม่ย่อท้อ เขาเขียนบทกวีของเขาเสร็จ เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงจิตวิญญาณที่อดทนและการแสวงหาความรู้ของเขา

เมื่อชีวิตของเขาล่วงลับ เขาค้นพบความปลอบโยนจากความรู้ที่ว่าผลงานของเขาจะยังคงอยู่ ท้าทายความคิดและสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่นแสวงหาความจริงและความเข้าใจ เขาหาความสุขในความรักที่เขามีร่วมกับซิลเวียและมรดกที่เขาทิ้งไว้ แม้เรื่องราวของเขาจะจบลง แต่คำพูดของเขายังคงก้องผ่านกาลเวลา ท้าทายให้เรา มองข้ามม่านแห่งความงมงายและโอบกอดความมหัศจรรย์ของโลกธรรมชาติ

นี่เป็นเพียงเรื่องราวหนึ่งที่เป็นไปได้ และแม้ว่ามันจะสะท้อนถึงข้อเท็จจริงที่รู้จักกันบางประการเกี่ยวกับลูเครเชียสและงานของเขา แต่มันยังคงเป็นเรื่องแต่งขึ้น อย่างไรก็ตาม ผมหวังว่ามันจะช่วยให้คุณได้มองเห็นศักยภาพของบุคคลทางประวัติศาสตร์ผู้น่าสนใจคนนี้และสร้างแรงบันดาลใจให้คุณเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเขาและปรัชญาของเขา

ลูเครเชียส มีผลงานชิ้นสำคัญเพียงชิ้นเดียว นั่นคือ "De Rerum Natura" (ธรรมชาติของสิ่งต่างๆ) บทกวี महाकाव्य (มหากาพย์) นี้ ประกอบด้วย 6 เล่ม ซึ่งเจาะลึกเข้าไปในปรัชญาของ อีพิคิวรัส และอธิบายจักรวาลและปรากฏการณ์ต่างๆ ผ่านสาเหตุทางธรรมชาติ ถึงแม้จะมีการกล่าวอ้างถึงผลงานอื่นๆ ของเขา แต่ความแท้จริงของผลงานเหล่านั้นยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่

ดังนั้น แทนที่จะเขียนเกี่ยวกับหนังสือแต่ละเล่ม แนวคิดคือการสำรวจ 6 บทที่น่าสนใจของ "De Rerum Natura":

เล่ม 1: Primordia (หลักการเบื้องต้น): บทนี้กำหนดเวทีโดยการแนะนำหลักสำคัญของ อีพิคิวรัส ลูเครเชียส ยืนยันถึงการมีอยู่ของอะตอมและความว่างเปล่า ปฏิเสธการแทรกแซงของพระเจ้า และเน้นย้ำความไม่เที่ยงแท้ของสิ่งต่างๆ

เล่ม 2: Motus (การเคลื่อนไหว): ในบทนี้ ลูเครเชียส เจาะลึกยิ่งขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติของอะตอม การเคลื่อนไหวของอะตอม และวิธีที่อะตอมเหล่านั้นรวมตัวกันเพื่อก่อรูปเป็นองค์ประกอบและวัตถุต่างๆ ในโลก เขายังพูดถึงแนวคิดเรื่องน้ำหนัก พื้นที่ และเวลา

เล่ม 3: Anima (วิญญาณ): บทนี้กล่าวถึงแนวคิดเรื่องวิญญาณ โดยยืนยันว่าวิญญาณประกอบด้วยอนุภาค物質 และแยกไม่ออกจากร่างกาย ลูเครเชียส อธิบายธรรมชาติของความรู้สึกและสติ ปัดเป่าความกลัวเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย

เล่ม 4: Sensus (ประสาทสัมผัส): บทนี้มุ่งเน้นที่วิธีที่เรารับรู้โลกผ่านประสาทสัมผัสของเรา โดยอธิบายกลไกการมองเห็น การสัมผัส การรับรส การดมกลิ่น และการได้ยิน นอกจากนี้ ลูเครเชียส ยังสำรวจบทบาทของจิตใจในการตีความข้อมูลจากประสาทสัมผัส

เล่ม 5: Amor (ความรัก): บทนี้ตรวจสอบพลังอันยิ่งใหญ่ของความรัก โดยเชื่อมโยงกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และเน้นย้ำถึงแง่มุมทางชีววิทยาและจิตวิทยาของความรัก ลูเครเชียส ยังพูดถึงต้นกำเนิดของชีวิตและอารยธรรมมนุษย์

เล่ม 6: Pestilentia (โรคระบาด): บทสุดท้ายนี้เผชิญหน้ากับโรคระบาดร้ายแรงที่เอเธนส์ โดยอธิบายสาเหตุทางธรรมชาติ และกระตุ้นให้ผู้อ่านเผชิญหน้ากับความตายโดยไม่ต้องกลัว ลูเครเชียส สรุปด้วยการสรุปแนวคิดสำคัญของบทกวี และเน้นย้ำถึงความสำคัญของการแสวงหาชีวิตที่ปราศจากความงมงายและความวิตกกังวล

"De Rerum Natura" ยังคงเป็นผลงานทางปรัชญาและบทกวีที่น่าทึ่ง นำเสนอมุมมองของโลกโบราณเกี่ยวกับจักรวาลและสถานที่ของเราภายในนั้น แต่ละเล่มเจาะลึกลงไปในแง่มุมที่แตกต่างกันของโลกธรรมชาติและประสบการณ์ของมนุษย์ เชื่อมโยงคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์เข้ากับการไตร่ตรองทางปรัชญาและภาพพจน์กวีนิพนธ์อย่างราบรื่น

ความขัดแย้งของความรู้: ทำไมโสกราตีสกล่าวว่า "ฉันรู้ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย"

โสกราตีส นักปรัชญาชาวเอเธนส์ผู้ลึกลับ ได้ทิ้งร่องรอยอันลึกซึ้งไว้ในประวัติศาสตร์ด้วยแนวทางสู่ความจริงที่แหวกแนว โสกราตีสประกาศอย่างโด่งดังว่า "ฉันรู้ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย" ต่างจากคนรุ่นเดียวกันที่อ้างว่ามีความรู้ขั้นสุดท้าย นี่เป็นสัญญาณของความไม่รู้ใช่ไหม? ไม่ได้อย่างแน่นอน. แต่เป็นข้อความที่ทรงพลังเกี่ยวกับการแสวงหาปัญญาและความสำคัญของความอ่อนน้อมถ่อมตนและการตระหนักรู้ในตนเอง

ทำไมต้องโอบกอดสิ่งที่ไม่รู้จัก?

โสกราตีสเชื่อว่าความรู้ที่แท้จริงเริ่มต้นจากการตระหนักถึงความกว้างใหญ่ของสิ่งที่เราไม่รู้ เขามองว่าตัวเองเป็นพยาบาลผดุงครรภ์แห่งความคิด ช่วยเหลือผู้อื่นในการถ่ายทอดความเข้าใจของตนเอง โดยการตั้งคำถามต่อสมมติฐานของพวกเขา และเผยให้เห็นความไม่สอดคล้องกันในการคิดของพวกเขา การตั้งคำถามอย่างไม่หยุดยั้งนี้ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทำให้อับอาย แต่เพื่อจุดประกายการไตร่ตรองอย่างมีวิจารณญาณและการค้นหาความจริงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ประโยชน์ของการเปิดกว้าง:

โดยการยอมรับข้อจำกัดของตนเอง โสกราตีสสนับสนุนให้คู่สนทนาของเขาเข้าถึงความรู้ด้วยใจที่เปิดกว้าง เขาท้าทายให้พวกเขาตั้งคำถามกับความเชื่อของตนเอง พิจารณามุมมองทางเลือก และเต็มใจที่จะเรียนรู้จากผู้อื่น การเปิดกว้างนี้ส่งเสริมการเติบโตทางสติปัญญาและป้องกันไม่ให้เราหยุดนิ่งในการคิดของเรา

มรดกโสคราตีส:

ความขัดแย้ง "ฉันรู้ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย" ยังคงเป็นข้อพิสูจน์ถึงความสำคัญของการเรียนรู้ตลอดชีวิตและความอ่อนน้อมถ่อมตนทางปัญญา มันเตือนเราว่าการแสวงหาความรู้ไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นการเดินทางที่ต่อเนื่อง ด้วยการโอบรับสิ่งที่ไม่รู้และตั้งคำถามกับตัวเอง เราจะเปิดตัวเองสู่โลกแห่งความเป็นไปได้ และปูทางไปสู่การเติบโตส่วนบุคคลและส่วนรวม

คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับปรัชญาของโสกราตีส แบ่งปันมุมมองของคุณและมีส่วนร่วมในการสนทนาด้านล่าง!

#ปรัชญา #โสกราตีส #ความรู้ #ความอ่อนน้อมถ่อมตน #การเปิดกว้าง #การเรียนรู้ตลอดชีวิต #การตั้งคำถาม