ศาสตร์แห่งการสร้างแรงจูงใจ The motivation discipline

แรงจูงใจสร้างยากหรือง่ายหละ บางคนบอกง่ายมากเลย เหมือนเอาแครอท ให้กระต่ายกิน มันก็จะวิ่งจนสุดแรง แต่เดี๋ยวก่อน เพราะคนไม่ใช่กระต่าย และยิ่งคนสมัยนี้แล้วด้วย จะเอาวิธีการรุ่นเก่ามาจูงใจคนรุ่นใหม่ มันออกจะ old school ไปหน่อย

แรงจูงใจในแต่ละยุคมันก็ต่างกัน หากเราดู Basic need ของ Maslow แล้วหละตอนนี้ ความปรารถนาในการใช้ชีวิต มันเลยไปไกลกว่า อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่มแล้ว โดยเฉพาะมนุษย์ยุคใหม่ ที่มีความคิดความอ่านเป็นของตัวเอง ในแนวคิดการใช้ชีวิตให้เป็นชีวิต ใช้ชีวิตให้เห็นโลก และการใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง

แล้วอะไรคือสิ่งที่กระตุ้นให้คนสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพกันหละ—เงิน รางวัล หรือสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น? นี่คือสิ่งที่องค์กรต่างๆที่ต้องจูงใจพนักงานในการทำงาน หรือแม้แต่ในสถาบันครอบครัว ที่จะจูงใจลูก ๆ ก็ต้องรู้ สิ่งนี้

ในหนังสือ Drive: The Surprising Truth About What Motivates Us แดเนียล พิงค์ (Daniel Pink) อธิบายลงลึกไปยังก้นบึ้งของแรงจูงใจว่า แรงจูงใจแบบดั้งเดิม เช่น โบนัสหรือการลงโทษ อาจไม่เพียงพอในยุคใหม่ ยุคที่แนวคิดการดำรงค์อยู่แตกต่างจากเดิม ยุคที่มีเศรษฐกิจฐานความรู้ (knowledge-based economy) เป็นพื้นฐานของสังคม โดยปัจจัยที่สร้างแรงจูงใจได้อย่างยั่งยืนจริงๆ มีอยู่สามประการ ได้แก่ อิสรภาพ (Autonomy) การพัฒนา (Mastery) และ เป้าหมายที่มีความหมาย (Purpose) ใช่ วันนี้เรามา explore ในรายละเอียดของแรงจูงใจกันตามกรอบของ 3 สิ่งนี้

1. อิสรภาพ (Autonomy): การให้อำนาจในการตัดสินใจ

อย่างแรกเลยคือ อิสรภาพทางความคิด แม้ว่ามนุษย์เราพร้อมจะทำตามกรอบมายาวนาน แต่ความฝันยังคงเป็นแรงผลักดันอันแรงกล้าและพร้อมโบยบิน ลองย้อนกลับไปดูจิตวิญญาณอันแรงกล้าผ่านวาทกรรมระดับเปลี่ยนแปลงโลกของ Martin Luther King “I have a dream” สิ

งานวิจัยทางจิตวิทยาชี้ให้เห็นว่า อิสรภาพเป็นหนึ่งในความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ ทฤษฎี Self-Determination Theory (SDT) โดย Edward Deci และ Richard Ryan อธิบายว่าผู้คนจะทำงานได้ดีที่สุดเมื่อพวกเขารู้สึกว่ามีอำนาจควบคุมสิ่งที่ทำ แทนที่จะถูกบังคับ งานที่เป็นงาน routine แบบ business as ussual กับ business drived from my motivation จึงให้ผลลัพย์ที่แตกต่างกัน

Deci (1971) ยังพบว่าการสร้างแรงจูงใจแบบเดิม ๆ old school ผลักด้วยเงินหรือของแลกเปลี่ยนยิ่งเกิดผลเสีย “เมื่อล่อใจคนด้วยรางวัลภายนอกมากเกินไป พวกเขากลับสูญเสียความสนใจในงานนั้นเสียอีก” นี่คือปรากฏการณ์ที่เรียกว่า "overjustification effect" ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเงินและรางวัลไม่สามารถกระตุ้นแรงจูงใจได้ในระยะยาว ซ้ำยังทำให้รู้สึกต่อต้านเมื่อจิตใจรู้สึกว่า ส่ิงที่ทำไปนั้น เพื่อผลตอบแทน ไม่ใช่เพื่อจิตวิญญาณตามอิสระภาพทางความคิด

เราลองมาดูวิธีของ บริษัทยักษ์ใหญ่ Google ใช้วิธีในการสร้างอิสระทางความคิดกัน

นโยบาย 20% ของ Google

ในขณะที่การทำงานประจำที่ต้องรักษามาตรฐานอย่างเข้มงวด แต่การสร้างแรงบันดาลใจและการผลักดันผ่านนวัตกรรมเป็นเรื่องที่ละเลยไม่ได้ และนี่คือจุดกำเนิดของ 20% Policy

Google อนุญาตให้พนักงานใช้ 20% ของเวลางาน ไปกับโปรเจกต์ที่พวกเขาสนใจ ซึ่งส่งผลให้เกิดนวัตกรรมสำคัญอย่างการกำเนิดของ Gmail และ Google Maps นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าการให้อิสระสามารถกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์และผลิตผลที่ยอดเยี่ยมได้ ดู video ของ Nat & Lo กับ 20% project ที่เค้ามาอธิบายกัน

การประยุกต์ใช้สำหรับพวกเรา

• ปรับแนวทางจาก การควบคุมอย่างเข้มงวดไปสู่การให้ความไว้วางใจ โดยกำหนดเป้าหมายชัดเจน แต่ให้พนักงานเลือกวิธีการทำงานเอง

• ใช้ รูปแบบการทำงานที่ยืดหยุ่น เช่น การทำงานจากระยะไกล หรือการกำหนดเวลาเข้างานแบบยืดหยุ่น

• ส่งเสริม การเรียนรู้และพัฒนาตนเอง โดยให้พนักงานเลือกแนวทางการเติบโตของตัวเอง

2. การพัฒนา (Mastery): ความปรารถนาที่จะพัฒนาและเชี่ยวชาญแห่งตน

หากดูตามพื้นฐานของทฤษฎีแห่งวิวัฒนาการของ Charles Darwin สิ่งมีชีวิตจะมีแรงขับในการพัฒนาในการเอาตัวรอดและมีชีวิตอยู่ โดยมีการตอบแทนคือรางวัลที่ทำให้เกิดความสุขและพึงพอใจ และการพัฒนาตัวเอง ก็คือหนึ่งในจิตสำนึกในการดำรงค์อยู่

งานวิจัยทางประสาทวิทยา (neuroscience) จากมหาวิทยาลัย Stanford พบว่า เมื่อมนุษย์รับรู้ว่าตนเองกำลังพัฒนาทักษะ สมองจะหลั่งสารโดปามีน (dopamine) ซึ่งเป็นสารที่เกี่ยวข้องกับความสุขและแรงจูงใจ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมวิดีโอเกมถึงทำให้คนติด—เพราะมันให้เกิด feedback loop ทันทีเมื่อเราพัฒนาความก้าวหน้าขึ้นทีละขั้น นั่นเป็นเหตุให้แรงจูงใจคือ การที่เราพัฒนาให้เก่งขึ้น แม้ว่าจะเหนื่อยยากแต่รางวัลมันก็หอมหวานและชื่นใจ

amazon career choice

โครงการพัฒนาทักษะของ Amazon

Amazon ลงทุนกว่า 1.2 พันล้านดอลลาร์ ในโครงการฝึกอบรมพนักงาน โดยมีโครงการ "Career Choice" ที่ช่วยให้พนักงานพัฒนาทักษะในสาขาที่ต้องการ แม้กระทั่งอาชีพที่อยู่นอกบริษัท โดยบริษัทสนับสนุน ค่าเล่าเรียนฟรีล่วงหน้า – สนับสนุนสูงสุดถึง $5,250 ต่อปี ครอบคลุมค่าเทอม หนังสือ และค่าธรรมเนียม ให้ ตารางเวลาที่ยืดหยุ่น – สามารถทำงานไปพร้อมกับการเรียน โค้ชแนะแนวอาชีพ – รับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญเพื่อความสำเร็จ เส้นทางอาชีพที่เป็นที่ต้องการ – เพิ่มโอกาสก้าวหน้าใน Amazon หรือออกไปทำงานสายอื่นได้อย่างมั่นใจ

แม้ว่า การที่ train พนักงานในทักษะใหม่ จะทำให้พนักงาน ได้เปลี่ยนสายงาน แต่ผลประโยชน์นั้นได้แก่ amazon มากกว่า โดยทำให้ พนักงานมีการทุ่มเทในการทำงาน เมื่อบริษัททุ่มเทสิ่งที่มีความหมายให้แก่เขา อีกทั้งพนักงาน ยังได้มีโอกาสพัฒนาทักษะอันหลากหลาย และอาจได้เปลี่ยนงานทำในทักษะที่สูงขึ้นและเป็นประโยชน์แก่บริษัทระยะยาว นอกจากนี้ทาง amazon ยังได้รับการยกย่องถึงการเป็นบริษัทที่น่าทำงานและทำให้ branding ดีในการ recruit คนเก่งเข้ามาทำงานด้วย

นี่คือพนักงานส่วนหนึ่งที่ผ่าน career choice project นี้

ซาร่า – จากพนักงานคลังสินค้าสู่ผู้ช่วยพยาบาล ซาร่าเริ่มต้นที่ Amazon ในตำแหน่งพนักงานคลังสินค้า แต่ด้วยโปรแกรม Career Choice เธอเลือกเรียนหลักสูตรพยาบาล และปัจจุบันได้งานเป็นผู้ช่วยพยาบาลในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

ไมค์ – เปลี่ยนเส้นทางสู่วงการ IT ไมค์ทำงานเป็นพนักงานแพ็กของที่ศูนย์กระจายสินค้า แต่ต้องการเข้าสู่สายงานเทคโนโลยี เขาเลือกเรียนหลักสูตรไอทีและได้งานเป็นเจ้าหน้าที่ซัพพอร์ตไอทีหลังจากจบหลักสูตร

อเล็กซ์ – พัฒนาธุรกิจของตัวเอง อเล็กซ์ต้องการเรียนรู้ด้านธุรกิจและการบริหาร เขาใช้ Career Choice ลงทะเบียนเรียนด้านบริหารธุรกิจ และปัจจุบันเขาสามารถเปิดธุรกิจขนาดเล็กของตนเองได้สำเร็จ

มนุษย์เราปรารถนาที่จะพัฒนาตัวเองทั้งนั้น เพียงแต่มีโอกาสหรือไม่ และหากมีโอกาสมีมีความช่วยเหลือ นั่นเป็นสิ่งที่สร้างกำลังใจเป็นอย่างดี

3. เป้าหมายที่มีความหมาย (Purpose): เชื่อมโยงงานเข้ากับสิ่งที่ใหญ่กว่า

ในการทำงานของบริษัทที่มองกาลไกล นอกจาก การวางวิสัยทัศน์ (vision) เพื่อให้องค์กรมุ่งไปสู่เป้าหมายเดียวกันแล้ว statement of purpose หรือ สิ่งที่ตอบคำถามว่า ทำไมธุรกิจของเรายังคงอยู่ นั้นก็มีความสำคัญ เสมือนเป็นสิ่งกระตุ้นความรู้สึกลึก ๆ ของการมีตัวตนและความหมายเพื่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง “ความหมายในการคงอยู่” จึงเป็นแรงขับเคลื่อนของชีวิตนั่นเอง

การศึกษาของ McKinsey & Company (2021) พบว่า พนักงานที่รู้สึกว่างานของตนมีความหมาย มีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการทำงานมากกว่าคนทั่วไปถึง 5 เท่า นอกจากนี้ องค์กรที่ขับเคลื่อนด้วยเป้าหมายมักมีความได้เปรียบด้านการแข่งขันในระยะยาว

เรามาลองดูบริษัทที่มอบความหมายกับคำว่า ทำไม คุณต้องสิ่งนี้ที่นี่

Patagonia กับพันธกิจด้านสิ่งแวดล้อม

Patagonia บริษัทขายอุปกรณ์ เส้นผ้าสำหรับ outdoor activities เป็นตัวอย่างของบริษัทที่ขับเคลื่อนด้วยเป้าหมาย ด้วยโครงการ “1% for the planet” พวกเขา บริจาค 1% ของยอดขายเพื่อสนับสนุนสิ่งแวดล้อมและส่งเสริมให้ลูกค้าซ่อมแซมเสื้อผ้าแทนการซื้อใหม่ พนักงานของ Patagonia จึงรู้สึกภูมิใจในงานที่ทำ และบริษัทก็ได้รับความภักดีจากลูกค้าอย่างสูง

หากเคยได้ยิน คำว่า เราต่างค้นหาความหมาย ก็สามารถใช้คำเหล่านี้ในการสร้างแรงจูงใจเช่นเดียวกัน

เรานำไปประยุกต์ ได้อย่างไร

• สื่อสาร วิสัยทัศน์ขององค์กร ให้ชัดเจนและทำให้พนักงานเห็นว่าตนเองมีบทบาทอย่างไร

• ปรับโครงสร้างแรงจูงใจให้ สอดคล้องกับคุณค่าระยะยาว ไม่ใช่แค่ผลกำไรระยะสั้น

• ส่งเสริมวัฒนธรรมที่ให้ ความสำคัญกับจริยธรรมและความรับผิดชอบต่อสังคม

หากมองลงไปยังเบื้องลึกของจิตใจ การนำความหมาย สิ่งที่เป็นแรงพลักดันทางธรรมชาติ เพื่อมาเติมเต็มแก่พนักงาน ซึ่งก็คือเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง ไม่เพียงแต่ทำให้บริษัทและองค์กรก้าวหน้าเท่านั้น เราจะได้เห็นการหลอมรวมของชีวิตไปกับกลไกที่ทำให้องค์กรเติบโตได้อย่างเป็นเนื้อเดียวกัน

มารู้จัก TAM SAM SOM – สูตรลับวัดศักยภาพตลาด!

วานนี้ มีคนปรึกษาเรื่องทำ startup และ เล่า idea product ให้ฟัง ก็เลยถามเรื่องกลุ่มลูกค้าและตลาด เกี่ยวกับ TAM SAM SOM ว่าเป็นอย่างไร

เอาว่า สายวิจัย ก็อาจไม่ค่อยคุ้นชิน แต่ในสมัยนี้ หากเป็นวิจัยเชิงนำไปต่อยอดเชิงพาณิชย์ โดยกรรมการถามเรื่องขนาดตลาดแน่ ๆ เลย และนี่คือที่มาของ TAM SAM SOM ที่ฟังชื่อเผิน ๆ เหมือน ส้มตำเลยเนอะ เอาหละมารู้จัก

🔥 TAM SAM SOM – สูตรลับวัดศักยภาพตลาด! กัน
เห็นชื่อแล้วเหมือนเมนูส้มตำ แต่นี่คือ หัวใจของการทำธุรกิจ ใครทำ Startup หรือขายของต้องรู้! 🚀

สรุป 8 แนวคิดเรื่อง TAM SAM SOM ที่เจ้าของธุรกิจต้องเข้าใจ

1️⃣ TAM, SAM, SOM คืออะไร

TAM (Total Addressable Market) = ตลาดที่ใหญ่ที่สุด

• ถามตัวเองว่า “ถ้าทุกคนที่เป็นลูกค้ากลุ่มเป้าหมายซื้อของเรา จะมีมูลค่ากี่บาท?”

• เช่น ถ้าขายกาแฟ TAM อาจเป็น “ตลาดกาแฟทั่วโลกมูลค่า 500,000 ล้านเหรียญ” ☕

SAM (Serviceable Available Market) = ตลาดที่เข้าถึงได้จริง

• ไม่ใช่ทุกคนใน TAM จะเป็นลูกค้าเรา เราต้องดู ว่าเราสามารถขายให้ใครได้บ้าง

• เช่น ถ้าขายกาแฟออนไลน์ SAM อาจเหลือ “คนที่สั่งกาแฟออนไลน์ในไทย” 🇹🇭

SOM (Serviceable Obtainable Market) = ตลาดที่เราจะครอบครองได้

• อันนี้คือ ความเป็นจริงที่สุด ในระยะสั้น

• เช่น ตอนนี้เปิดคาเฟ่เล็กๆ ในกรุงเทพ SOM อาจเป็น “ลูกค้าประจำในรัศมี 5 กม.”

2️⃣ เข้าไป TAM SAM SOM นำไปสู่ model ธุรกิจ

• ถ้า TAM เล็กไป → ตลาดไม่น่าสนใจ

• ถ้า SOM ใหญ่ขึ้นได้ → แปลว่าเรามีโอกาสโต 🚀

• ถ้า TAM ใหญ่แต่ SOM เล็กมาก → อาจต้องปรับโมเดลธุรกิจ

3️⃣ นักลงทุนสนใจ TAM มาก แต่ให้เงินตาม SOM!

• ถ้าไป Pitch ธุรกิจแล้วบอกว่า “ตลาดนี้หมื่นล้าน!” แต่เราเข้าถึงได้แค่ 10 ล้าน → นักลงทุนไม่ปลื้ม 😅

4️⃣ Startup ต้องโฟกัสที่ SOM ก่อน ค่อยขยายไป SAM และ TAM

• อย่าเพิ่งคิดจะครองโลก! เริ่มจากตลาดที่เล็กแต่ปิดได้แน่นอน

• Airbnb ตอนเริ่มต้นโฟกัสแค่เมืองเดียว = โตเร็วและแข็งแกร่ง

5️⃣ SOM ที่ดีต้องมีลูกค้าจริง พร้อมจ่ายเงิน!

• SOM ไม่ใช่ “คนที่อยากได้” แต่คือ “คนที่พร้อมซื้อ”

• เช่น มี 1,000 คนสนใจแอป แต่ถ้ามีแค่ 100 คนที่ยอมจ่าย = SOM = 100 คน

SOM โตขึ้นได้ = ธุรกิจมีอนาคต

• ถ้า SOM ตอนนี้เล็ก → มองว่า ทำยังไงให้ SOM โตขึ้นได้เรื่อยๆ

• ขยายพื้นที่ → ออกสินค้าใหม่ → เพิ่มช่องทางขาย

6️⃣ คนที่เข้าใจ TAM SAM SOM จะไม่เสียเวลากับตลาดที่เล็กเกินไป

• อย่าทำธุรกิจที่ “ขายดีแต่รวยยาก” 💸

• ดูให้ดีว่าตลาดมีศักยภาพมากพอสำหรับการเติบโตระยะยาว

7️⃣ สูตรสำเร็จ: เริ่มจาก SOM → ขยายเป็น SAM → โตไปสู่ TAM

• SOM = เริ่มจากลูกค้ากลุ่มแรกที่เราปิดได้

• SAM = เมื่อธุรกิจเริ่มมีแรง เราขยายไปตลาดที่ใหญ่ขึ้น

• TAM = เมื่อแข็งแกร่งแล้ว เราขยายไปสเกลระดับโลก

สรุปสั้น ๆ เคล็ดลับ
✅ เข้าใจความต่างของ TAM, SAM, SOM แล้วเลือกตลาดให้ถูก
✅ นักลงทุนดู SOM มากกว่าฝันหวานของ TAM
✅ ถ้าอยากขยายธุรกิจ ต้องโฟกัส SOM ก่อน ค่อยขยายไป SAM และ TAM

- อจ สุรัตน์

10 แนวคิด สร้างนิสัยดี ๆ ได้วันนี้

"Atomic Habits" ทำไมทุกคนถึงพูดถึงหนังสือเล่มนี้?

เห็นชื่อ James Clear = ต้องอ่านแล้ว นะ

สรุป 10 แนวคิดสำคัญที่ช่วยให้สร้างนิสัยดีๆ ได้แบบง่ายๆ

1. "You do not rise to the level of your goals. You fall to the level of your systems."

คนเราจะไม่ไปถึงเป้าหมายถ้าระบบชีวิตไม่เอื้อ เป้าหมายตั้งไว้สวยแค่ไหน แต่ถ้าชีวิตยังเต็มไปด้วยนิสัยเดิมๆ ก็เท่านั้น

เปลี่ยนชีวิต = เปลี่ยนระบบ ไม่ใช่แค่ตั้งเป้าหมาย

2. ทำไม “วินัย” ถึงไม่เวิร์กเสมอไป?

หลายคนคิดว่าเราต้อง มีวินัย แต่จริงๆ แล้ว คนที่ประสบความสำเร็จ ออกแบบสภาพแวดล้อม ให้ตัวเองไม่ต้องใช้วินัยเยอะๆ

อยากออกกำลังกาย? วางรองเท้าวิ่งให้เห็นทุกวัน อยากอ่านหนังสือ? เอามือถือไปไว้อีกห้อง

3. "Habit stacking" คือการเชื่อมนิสัยใหม่เข้ากับนิสัยเดิม

เช่น "หลังจากตื่นนอน → ฉันจะดื่มน้ำ 1 แก้ว"

"หลังจากแปรงฟัน → ฉันจะวิดพื้น 10 ที"

ใช้สิ่งที่เราทำอยู่แล้วเป็นตัวช่วยสร้างนิสัยใหม่

4. "The 2-minute rule" - เริ่มจากสิ่งที่ง่ายที่สุด

อยากเป็นนักอ่าน? เริ่มจากอ่าน 1 หน้า

อยากเป็นคนฟิต? เริ่มจากวิดพื้น 2 ที

ทำให้ง่ายจน "ขี้เกียจก็ทำได้" แล้วนิสัยจะติดตัวเอง

5. นิสัยดีๆ ควร "ชัด-ง่าย-น่าสนใจ"

ชัด: มองเห็นได้ เช่น "เอาชุดออกกำลังกายมาไว้ที่เตียง"

ง่าย: ลดแรงต้าน เช่น "เปิดแอปที่ใช้เรียนภาษาทิ้งไว้เลย"

น่าสนใจ: ทำให้สนุก เช่น "ออกกำลังกายไป ดู Netflix ไป"

6. "Identity-Based Habits" - เปลี่ยนนิสัย = เปลี่ยนตัวตน

อย่าตั้งเป้าว่า "ฉันจะวิ่ง" แต่ให้บอกตัวเองว่า "ฉันเป็นคนที่รักสุขภาพ"

คนที่มองตัวเองเป็น "นักอ่าน" อ่านหนังสือได้เรื่อยๆ โดยไม่ต้องฝืน

7. กฎ "Never miss twice"

พลาด 1 วัน = โอเค

พลาด 2 วันติด = เริ่มกลับมาเถอะ!

ชีวิตจริงไม่ต้องเป๊ะ 100% แค่รักษาความสม่ำเสมอพอ

8. นิสัยแย่ๆ ใช้หลักเดียวกันเป๊ะ!

อยากเลิกโซเชียล? เอามือถือไปไว้อีกห้อง

อยากกินขนมน้อยลง? ไม่ซื้อติดบ้าน

ถ้าอยากเลิกนิสัยไหน ให้ทำให้มัน "ยาก"

9. "The Goldilocks Rule" - ยากพอประมาณ สนุกกว่าเยอะ

ถ้าง่ายไป → เบื่อ

ถ้ายากไป → ท้อ

เลือกความท้าทายที่ "พอดี" เราจะอยากทำต่อ

10. "Success is the product of daily habits, not once-in-a-lifetime transformations."

ความสำเร็จไม่ได้มาจากการเปลี่ยนชีวิตข้ามคืน แต่มาจาก "นิสัยเล็กๆ" ที่ทำทุกวัน

.

สามอย่างที่อยากให้ได้จากโพสต์นี้:

- ปรับนิสัยสำคัญกว่าตั้งเป้าหมาย

- เริ่มจากอะไรที่ง่ายมากๆ

- ทำให้เป็นเรื่องของ "ตัวตน" ไม่ใช่แค่ "สิ่งที่ต้องทำ"

.

ปล. หนังสืออื่นๆ ที่อ่านแล้วโคตรเวิร์ก: The Power of Habit, Deep Work, So Good They Can't Ignore You.

Effectiveness vs Efficiency: the key differences

คล้าย ๆ แต่ไม่เหมือน หลาย ๆ คนที่ได้มีโอกาสในการอ่านหนังสือของ นักคิด ผู้นำ และนักกลยุทธ์ ในด้านตำราของ management ก็อาจจะผ่านตาคำว่า ประสิทธิภาพ (efficiency) และ ประสิทธิผล (effectiveness) กันมาบ้าง บางคนยังงง ๆ เอ๊ะมันคล้ายกัน บางคนก็เข้าใจ และบางคนก็นำไปใช้ในการทำงาน การทำงานหรือแม้แต่การดำเนินชีวิตให้มีเป้าหมาย กาาจะถึงเป้านั้น มีหลายปัจจัย แม้ว่าความฉลาด ความคิดสร้างสรรค์ และความขยันขันแข็งจะมีคุณค่า แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้รับประกันผลลัพธ์ที่ประสบความสำเร็จเสมอไป

ข้อคิดต่อไปนี้นำเสนอแง่มุมต่างๆ ของ ประสิทธิผลและประสิทธิภาพ พร้อมคำแปลความหมายที่ลึกซึ้ง เพื่อช่วยให้คุณนำไปปรับใช้ในชีวิตและการทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ประสิทธิผลต้องมาก่อน ประสิทธิภาพต้องตามมา

ปีเตอร์ ดรักเกอร์ บิดาแห่งการบริหารยุคใหม่กล่าวไว้ว่า:

"ไม่มีอะไรไร้ประโยชน์ไปกว่าการทำบางสิ่งได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในขณะที่สิ่งนั้นไม่ควรถูกทำเลยตั้งแต่แรก"

นั้นจึงเป็นที่มาของการที่เราต้องทำความเข้าใจแนวคิดความแต่ต่างของ effectiveness vs efficiency

Get thing done : thing right or right thing

"get the right thing done" และ "get the thing done right" อ่านเผิน ๆ มันเหมือนกัน แต่แปลความดี ๆ มันต่างกัน

"Get the right thing done" → เน้นที่ ประสิทธิผล (Effectiveness)

• หมายถึงการทำ สิ่งที่ถูกต้อง หรือเลือกทำงานที่มีความสำคัญและสร้างผลลัพธ์ที่แท้จริง

"Get the thing done right" → เน้นที่ ประสิทธิภาพ (Efficiency)

• หมายถึงการทำ สิ่งนั้นให้ถูกต้อง หรือทำงานให้เสร็จอย่างมีคุณภาพและถูกต้องตามกระบวนการ

ทำไมประสิทธิผลจึงสำคัญในยุคเศรษฐกิจฐานความรู้

ในยุคอุตสาหกรรม ประสิทธิภาพ เป็นปัจจัยหลักของความสำเร็จ—โรงงานที่สามารถผลิตสินค้าได้มากกว่าด้วยต้นทุนที่ต่ำกว่าจะได้เปรียบ อย่างไรก็ตาม ในยุค เศรษฐกิจฐานความรู้ ความแตกต่างของแต่ละบุคคลและองค์กรขึ้นอยู่กับ ประสิทธิผลมากกว่าประสิทธิภาพ

งานวิจัย: การบริหารเวลาในงานที่ใช้ความรู้

การศึกษาจาก Harvard Business Review ในปี 2013 พบว่า พนักงานที่ทำงานเชิงความรู้ (Knowledge Workers) ใช้เวลากว่า 41% ไปกับงานที่ไม่มีมูลค่าเพิ่ม เช่น การประชุมที่ไม่จำเป็น อีเมลที่มากเกินไป และงานเอกสารที่ซ้ำซ้อน

5 มนุษย์พิษ ในที่ทำงาน [หนีปายยยย]

5 มนุษย์พิษ ในที่ทำงาน [หนีปายยยย]

ผลไม้พิษ กินแลัวตาย และในขีวิตจริงคงไม่มีเจ้าชายมาจุมพิตนะ ส่วนมนุษย์พิษ นี่ เจอแล้ว อจากตาย มากกว่า เพราะเจอแล้ว toxic มาดูกัน

1. สายจู้จี้จุกจิก (The Micromanager): หมกมุ่นกับทุกดีเทล ชอบตามติดคุณทุกฝีก้าว คอยตรวจงานทุกจุดจนคุณแทบจะหายใจไม่ออก

2. สายชอบเม้าท์ (The Gossip): รู้เรื่องของทุกคนและมีความสุขกับการกระจายข่าวลือ (บางครั้งก็เป็นเรื่องของคุณซะเอง!)

3. สายหายตัว (The Ghost): โผล่มาแบบผ่านๆ ไม่รับผิดชอบอะไร แถมบางทีดันได้รับเครดิตไปแบบงงๆ

4. สายบ้างาน (The Overachiever): ทำงานหนักเกินไปจนเครียด แบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว แต่ลึกๆ ก็น้อยใจที่ไม่มีใครช่วย

5. สายขัดแข้งขัดขา (The Saboteur): แอบบ่อนทำลายความพยายามของคุณ เพื่อให้ตัวเองดูดีกว่า

💬 เจอคนแบบไหนกันบ้างครับ

- อจ สุรัตน์

Mindset vs Framework: ทำไมคนนั้นทำได้ และเราทำได้ไหม?

#กับพี่ชบา วิ่งเช้าวันที่ 2 มค 68

มันเป็นเรื่อง กรอบความคิด (mindset) และ กรอบการทำงาน (framework)

สงสัยไหมว่า…

• ทำไมบางคนออกกำลังกายจนร่างกายแข็งแรง?

• ทำไมบางคนจัดการอารมณ์ได้ดี ไม่ว่าเผชิญปัญหาแค่ไหน?

• ทำไมบางคนร่ำรวย ทำอะไรก็สำเร็จ?

นั่นสินะ ทำไม?

มันไม่ได้มาจากโชคชะตา แต่เกิดจาก Mindset และ Framework ที่ช่วยให้พวกเขามีวิธีคิดและแนวทางการลงมือทำที่ชัดเจน

Mindset กรอบความคิด: รากฐานของความสำเร็จ

Mindset หรือกรอบความคิด คือความเชื่อและทัศนคติที่เรามีต่อตนเองและโลก มีงานวิจัยจาก Carol S. Dweck ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ที่ศึกษาผลของ Fixed Mindset (กรอบความคิดแบบตายตัว) และ Growth Mindset (กรอบความคิดแบบเติบโต) พบว่า

ผู้ที่มี Growth Mindset เชื่อว่าความสามารถสามารถพัฒนาได้ผ่านการเรียนรู้และความพยายาม พวกเขาจะรับมือกับความล้มเหลวได้ดี และมองปัญหาเป็นโอกาสในการเรียนรู้ (Dweck, 2006)

ตัวอย่าง:

• ออกกำลังกายจนแข็งแรง: คนที่มี Growth Mindset มองว่าความแข็งแรงเป็นผลจากการฝึกฝน ไม่ใช่สิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด พวกเขาจึงลงมือทำทีละน้อยและพัฒนาต่อเนื่อง

มี Quote นึงที่ชอบ

Carol S. Dweck ผู้เขียนหนังสือ Mindset: The New Psychology of Success กล่าวไว้ว่า

“The view you adopt for yourself profoundly affects the way you lead your life.”

(มุมมองที่คุณมีต่อตัวเองส่งผลลึกซึ้งต่อวิธีการใช้ชีวิตของคุณ)

Framework กรอบกาคทำงาน: วิธีการทำให้สำเร็จ

Framework หรือโครงสร้างการทำงาน คือแผนหรือระบบที่ช่วยเปลี่ยนความตั้งใจเป็นการกระทำ งานวิจัยพบว่า คนที่ใช้ Framework ชัดเจนมักจะประสบความสำเร็จมากกว่า เพราะพวกเขามีขั้นตอนและเป้าหมายที่วัดผลได้

ตัวอย่าง Framework ที่มีประสิทธิภาพ:

1. SMART Goals Framework

Framework นี้ช่วยตั้งเป้าหมายอย่างชัดเจน:

• Specific (ชัดเจน): เป้าหมายต้องระบุได้ เช่น “ลดน้ำหนัก 5 กิโลกรัม”

• Measurable (วัดผลได้): เช่น ชั่งน้ำหนักทุกสัปดาห์

• Achievable (ทำได้จริง): ตั้งเป้าหมายที่ไม่เกินความสามารถ

• Relevant (เกี่ยวข้อง): สอดคล้องกับเป้าหมายชีวิต เช่น “ลดน้ำหนักเพื่อสุขภาพที่ดี”

• Time-bound (มีกำหนดเวลา): เช่น “บรรลุเป้าหมายใน 3 เดือน”

2. ABC Model

Framework นี้มาจาก Cognitive Behavioral Therapy (CBT) ช่วยจัดการอารมณ์:

• A (Activating Event): ระบุเหตุการณ์ที่กระตุ้นอารมณ์ เช่น การทะเลาะกับเพื่อน

• B (Beliefs): ระบุความคิดหรือความเชื่อ เช่น “เขาไม่ให้เกียรติเรา”

• C (Consequences): ระบุผลลัพธ์ เช่น ความโกรธและการตอบสนอง

งานวิจัยจาก Cognitive Therapy and Research พบว่า การใช้ ABC Model สามารถลดความเครียดและพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาในชีวิตประจำวันได้ (Ellis & Dryden, 1997)

ตัวอย่าง: Mindset + Framework ในชีวิตจริง

1. ออกกำลังกายจนแข็งแรง:

• Mindset: เชื่อว่าการออกกำลังกายคือการลงทุนในสุขภาพ ไม่ใช่แค่การลดน้ำหนัก

• Framework: ใช้ SMART Goals เช่น เดินวันละ 30 นาที และเพิ่มขึ้นทีละ 5 นาทีทุกสัปดาห์

2. จัดการอารมณ์:

• Mindset: มองว่าความโกรธเป็นสิ่งที่จัดการได้

• Framework: ใช้ ABC Model ในการวิเคราะห์เหตุการณ์ และหาวิธีตอบสนองเชิงบวก

How to: เริ่มต้นเปลี่ยน Mindset และใช้ Framework

1. ปรับ Mindset ของคุณ:

• ฝึกมองความล้มเหลวเป็นบทเรียน เช่น ถ้าล้มเหลวในการตั้งเป้าหมาย ให้ถามตัวเองว่า “ฉันเรียนรู้อะไรจากสิ่งนี้?”

2. ใช้ Framework ชัดเจน:

• ตั้งเป้าหมายเล็ก ๆ ก่อน เช่น ออกกำลังกาย 10 นาทีต่อวัน และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

• วางแผนเป็นขั้นตอน เช่น ใช้ SMART Goals

3. วัดผลและปรับปรุง:

• บันทึกความก้าวหน้า เช่น บันทึกการออกกำลังกายหรืออารมณ์ในแต่ละวัน

• ถ้า Framework ที่ใช้อยู่ไม่ได้ผล ให้ปรับเปลี่ยน เช่น ลดเป้าหมายให้เล็กลงเพื่อเริ่มใหม่

อจ. สรุปไว้ ง่ายๆ แบบนี้นะ

Mindset เป็นรากฐานของการพัฒนา ส่วน Framework คือเครื่องมือที่ช่วยให้การลงมือทำสำเร็จ

ดังนั้น หากเรามี Mindset ที่เหมาะสมและ Framework ที่ชัดเจน เราจะสามารถบรรลุเป้าหมายได้เหมือนกับคนที่เราชื่นชม

- อจ สุรัตน์

ปล คือ ชบามันเดินตามตลอดเลย มานั่งอุ้มมันไว้ ท่าจะคิดถึงคน ปิดปีใหม่หลายวัน

The Best-Known Beats the Best: Why Being Seen is More Important Than Being Perfect

“คนที่เป็นที่รู้จักดีที่สุด ชนะคนที่ดีที่สุด” เพราะการเป็นที่รู้จักสำคัญกว่าความสมบูรณ์แบบ

ลองนึกภาพดูว่า คุณอบคุกกี้ที่อร่อยที่สุดในโลก คุกกี้ของคุณอร่อยจนไม่มีใครเทียบได้ แต่คุณเก็บมันไว้ในครัว ไม่ได้บอกใครเลยว่าคุณมีคุกกี้ที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ คุณคิดว่าคนอื่นจะรู้จักคุณจากคุกกี้ไหม? คำตอบคือ ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะคนไม่สามารถรักหรือชื่นชมสิ่งที่พวกเขาไม่เคยเห็นหรือได้ยินมาก่อน

นี่คือความหมายของคำว่า “คนที่เป็นที่รู้จักที่สุด ชนะคนที่ดีที่สุด” มันหมายความว่า แม้ว่าคุณจะเก่งที่สุดหรือมีสิ่งที่ดีที่สุดในโลก แต่มันจะไม่มีค่าอะไรเลยถ้าคนไม่รู้จักคุณ

ความคุ้นเคยสร้างความไว้วางใจ

ลองคิดถึงแบรนด์เครื่องดื่ม Coca-Cola ดูสิ มันเป็นเครื่องดื่มที่อร่อยหรือดีต่อสุขภาพที่สุดในโลกไหม? อาจจะไม่ใช่ แต่ทำไมคนถึงชอบและเชื่อใจมัน? เพราะมันอยู่ทุกที่ ทั้งในทีวี ร้านค้า และงานใหญ่ๆ คนคุ้นเคยกับมันจนรู้สึกวางใจ

เหมือนกับคำพูดที่ว่า “ถ้าคุณไม่ปรากฏตัวในสายตา คนก็จะลืมคุณไป”

คุณต้องเล่าเรื่องของตัวเอง

แม้แต่ไอเดียที่ดีที่สุดในโลกก็ต้องมีการสื่อสารออกไป ลองดู Walt Disney สิ เขาไม่ได้แค่สร้างตัวการ์ตูนมิกกี้เมาส์แล้วหวังว่าคนจะสังเกตเห็น เขาทำงานหนักเพื่อเล่าเรื่องราวให้คนตกหลุมรักตัวละครของเขา และตอนนี้ Disney ก็กลายเป็นแบรนด์ที่โด่งดังไปทั่วโลก

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เคยพูดว่า “ความคิดสร้างสรรค์คือความฉลาดที่สนุกกับตัวเอง” แต่แม้แต่ไอน์สไตน์เองก็ต้องเผยแพร่ไอเดียของเขาผ่านหนังสือและการบรรยายให้โลกได้เข้าใจ

อยู่ในที่ที่คนมองหา

ถ้าคุณอยากให้คนสังเกตเห็น คุณต้องไปอยู่ในที่ที่เขาอยู่ ลองนึกถึงยูทูบเบอร์คนโปรดของคุณ ถ้าพวกเขาโพสต์วิดีโอแค่ปีละครั้ง คุณจะยังติดตามเขาอยู่ไหม? อาจจะไม่ใช่ เพราะความสม่ำเสมอทำให้คนไม่ลืม

แบรนด์อย่าง Apple และ Nike เข้าใจเรื่องนี้ พวกเขาแปะโลโก้และข้อความไว้ทุกที่ ทั้งในร้านค้า โซเชียลมีเดีย หรือแม้แต่งานกีฬาใหญ่ๆ นั่นคือวิธีที่พวกเขาทำให้คุณนึกถึงพวกเขาเป็นอันดับแรกเวลาคุณอยากได้โทรศัพท์หรือรองเท้า

ความสม่ำเสมอคือหัวใจสำคัญ

การปรากฏตัวแค่ครั้งเดียวไม่เพียงพอที่จะทำให้คนจดจำคุณได้ คุณต้องปรากฏตัวซ้ำๆ และต่อเนื่อง นั่นคือเหตุผลว่าทำไมสโลแกนของ Nike อย่าง “Just Do It” ถึงยังคงเป็นที่รู้จักมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะพวกเขาเตือนคนเสมอว่าพวกเขาคือใครและยืนหยัดเพื่ออะไร

นักเขียนชื่อดัง Dr. Seuss เคยพูดว่า “บางครั้งคำถามก็ดูซับซ้อน แต่คำตอบนั้นเรียบง่าย” และคำตอบง่ายๆ ที่นี่ก็คือ ทำต่อไป ปรากฏตัวให้เห็น และอย่ายอมแพ้

ถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จ แค่เก่งหรือมีสิ่งที่ดีที่สุดไม่พอ คุณต้องทำให้คนรู้จักคุณด้วย สร้างแบรนด์ของตัวเอง เล่าเรื่องราว และทำให้ตัวเองปรากฏตัวอยู่เสมอ

อย่างที่ Steve Jobs ผู้ก่อตั้ง Apple เคยพูดว่า “นวัตกรรมคือสิ่งที่แยกผู้นำออกจากผู้ตาม” แต่แม้แต่เขาก็รู้ว่า นวัตกรรมจะมีค่าได้ก็ต่อเมื่อคนมองเห็นมัน

Product-Market-Fit vs Problem-Solution-Fit : บทสนทนาในร้านลาบกับโค้ชก้อง

วิถีของลาบก็เหมือนวิถีของซามูไรและวิถีของ startup วันนี้ เสร็จงาน Innovation Day by SMID ครั้งที่ 5 ก็พา โค้ชก้องไปกินลาบถึง 3 ร้านในคราวเดียวกัน (คือเออ ไม่เคยหว่ะ ครั้งเดียวกินลาบ 3 ร้าน และจริง ๆ ก็คือโค้ชก้องพาไปกินจะถูกกว่า)

เอาหละ เราไม่คุยเรื่องรสชาดลาบนะ แต่ว่ากันด้วยบทสนทนากับโค้ชก้องดีกว่า คือ ตอนนี้ ทางบริษัท Ztrus มี order รัว ๆ จากตั้งมาประมาณ 5 ปี เรียกว่า เหมือนน้ำไหลหลาก เหมือนระเบิดลง ตูม และพี่ก้องก็บอกว่านี่แหละ เจอ “Product-Market-Fit”

พี่ก้อง บอกว่า “ถ้าบริษัทของคุณเจอ Product-Market Fit แล้ว ออเดอร์จะเข้ามาแบบตูมเดียวเหมือนระเบิดลง” ผมจำได้เลยว่า ตอนแรกที่ได้ยิน ผมคิดว่า การที่เรารู้ว่าผลิตภัณฑ์ของเราสามารถแก้ปัญหาได้ ก็น่าจะพอแล้ว แต่พี่ก้องบอกว่า “ไม่ใช่” มันคือการเจอ Product-Market Fit ต่างหาก!

การเจอ Problem-Solution Fit เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น การเข้าใจความแตกต่างระหว่าง Problem-Solution Fit และ Product-Market Fit เป็นสิ่งสำคัญมากในการสร้างธุรกิจให้เติบโตและยั่งยืน

Problem-Solution Fit: รู้ว่าแก้ปัญหาได้แล้ว เริ่มต้นที่นี่ก่อน

Problem-Solution Fit เป็นขั้นตอนแรกในเส้นทางของสตาร์ทอัพ จุดนี้เป็นช่วงที่คุณกำลังสำรวจว่า ผลิตภัณฑ์ ของคุณสามารถแก้ปัญหาที่แท้จริงให้กับลูกค้ากลุ่มหนึ่งได้หรือไม่ การค้นหา Problem-Solution Fit คือการตอบคำถามว่า

• “ปัญหาที่เราแก้ไขอยู่นั้นเป็นปัญหาจริงๆ หรือเปล่า?”

• และ “ลูกค้ากลุ่มนี้เขาต้องการวิธีแก้ปัญหาแบบที่เราคิดไว้หรือไม่?”

การค้นหา Problem-Solution Fit จะมาพร้อมกับการทดลอง เช่น การสร้าง Minimum Viable Product (MVP) ซึ่งเป็นเวอร์ชันพื้นฐานของผลิตภัณฑ์ออกมาเพื่อทดสอบตลาด ที่ได้ข้อมูลจากการสัมภาษณ์ลูกค้า การเก็บฟีดแบ็ก และการทดสอบไอเดียอย่างต่อเนื่อง ถ้าลูกค้าตอบสนองในเชิงบวก แสดงว่าเราอาจจะเจอ Problem-Solution Fit แล้ว

แต่แค่มี Problem-Solution Fit ยังไม่เพียงพอสำหรับความสำเร็จในระยะยาว! มันคือการวางรากฐาน แต่ยังไม่ใช่ทั้งหมด เพราะเมื่อผมพูดถึงว่าเราสามารถแก้ปัญหาได้ "ไม่ใช่" มันต้องเป็น Product-Market Fit ต่างหาก

Product-Market Fit: จุดที่ตลาดตอบรับและทำให้ธุรกิจเติบโตแบบตูมตาม

Product-Market Fit เป็นช่วงที่บริษัทได้พบกับความลงตัวระหว่างผลิตภัณฑ์และความต้องการของตลาด เมื่อตอนที่พี่ก้องพูดถึงว่าออเดอร์เข้ามาแบบ "ตูมเดียว" นั่นแหละคือการเจอ Product-Market Fit! ไม่ใช่แค่การแก้ปัญหาได้อย่างถูกต้องเท่านั้น แต่ยังหมายถึงการที่ลูกค้าจำนวนมากต้องการใช้ผลิตภัณฑ์ของคุณแบบที่ไม่ต้องอธิบายมากมาย

คำถามหลักที่เราต้องถามเมื่อเข้าสู่ Product-Market Fit คือ:

• “ตลาดต้องการผลิตภัณฑ์ของเรามากพอที่จะขยายตัวได้หรือไม่?”

• “ลูกค้าจะซื้อผลิตภัณฑ์ของเรา และยินดีจ่ายเงินอย่างต่อเนื่องไหม?”

เมื่อเจอ Product-Market Fit แล้ว สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือการเติบโตแบบก้าวกระโดด ลูกค้าจะไม่เพียงแต่ใช้ผลิตภัณฑ์ แต่จะบอกต่อให้คนอื่น ๆ รู้จัก ทำให้ยอดขายเติบโตแบบไม่หยุด การได้รับฟีดแบ็กจากลูกค้าก็เป็นการบ่งชี้ที่ชัดเจนว่าคุณสามารถปรับแต่งผลิตภัณฑ์ให้ตรงกับความต้องการของตลาดได้อย่างแท้จริง

ความแตกต่างระหว่าง Problem-Solution Fit และ Product-Market Fit

มาถึงตรงนี้ คุณอาจจะสงสัยว่า แล้วระหว่าง Problem-Solution Fit และ Product-Market Fit ต่างกันอย่างไร?

• Problem-Solution Fit คือการยืนยันว่าเรากำลังแก้ปัญหาที่ถูกต้อง แต่ยังไม่ได้หมายความว่าตลาดจะยอมรับผลิตภัณฑ์ของเรา

• Product-Market Fit เป็นขั้นตอนถัดไปหลังจากที่แก้ปัญหาได้แล้ว โดยเป็นการค้นหาความลงตัวระหว่างผลิตภัณฑ์กับตลาด เมื่อเจอจุดนี้ คุณจะเริ่มเห็นออเดอร์ที่เข้ามาแบบถล่มทลาย ลูกค้าใช้ผลิตภัณฑ์ของคุณอย่างต่อเนื่องและบอกต่อเพื่อน ๆ ของเขา นั่นคือสัญญาณที่ชัดเจนว่า "ใช่" คุณเจอ Product-Market Fit แล้ว

เราจะหาทางไปสู่ Product-Market Fit ได้อย่างไร?

1. เริ่มต้นด้วย Problem-Solution Fit: เข้าใจปัญหาของกลุ่มเป้าหมาย สร้าง MVP เพื่อทดสอบว่าผลิตภัณฑ์ของคุณสามารถแก้ปัญหาได้จริงหรือไม่

2. ฟังเสียงลูกค้า: หลังจากที่มีผลิตภัณฑ์แล้ว ให้รวบรวมฟีดแบ็กจากลูกค้าเพื่อปรับปรุงผลิตภัณฑ์ให้ตรงกับความต้องการ

3. วิเคราะห์ข้อมูล: ใช้ข้อมูลต่าง ๆ เช่น อัตราการเติบโตของผู้ใช้ การรักษาลูกค้า และรายได้ เพื่อประเมินว่าเราอยู่ในจุดที่ตลาดต้องการผลิตภัณฑ์ของเรามากน้อยแค่ไหน

4. ปรับกลยุทธ์: เมื่อใกล้ถึง Product-Market Fit คุณอาจต้องปรับแต่งคุณสมบัติของผลิตภัณฑ์ โมเดลการตั้งราคา และวิธีการทำการตลาดเพื่อขยายธุรกิจของคุณ

การเข้าใจว่า Product-Market Fit และ Problem-Solution Fit ต่างกันอย่างไร เป็นกุญแจสำคัญสู่ความสำเร็จของสตาร์ทอัพ Problem-Solution Fit เป็นแค่จุดเริ่มต้นในการยืนยันว่าผลิตภัณฑ์ของคุณแก้ปัญหาได้จริง แต่การจะก้าวสู่ความสำเร็จที่แท้จริงนั้น คุณต้องไปให้ถึง Product-Market Fit จุดที่ตลาดตอบรับผลิตภัณฑ์ของคุณอย่างแท้จริง

"ถ้าบริษัทเจอ Product-Market Fit แล้ว ออเดอร์จะเข้ามาแบบระเบิดลง" ดังนั้น ก่อนที่คุณจะรีบขยายธุรกิจ จงถามตัวเองให้แน่ใจว่า “เราพบกับ Product-Market Fit แล้วหรือยัง?”

Ex-Cham - Mission 1 : The beginning and the mission

ผมเคยดูหนังการ์ตูนเรื่อง One piece คิดถึงโจรสลัดหมวกฟางกับผองเพื่อนที่ต้องลงเรือลำเดียวกัน ออกผจญภัยไปยังท้องทะเลกว้าง มันสนุกและตื่นเต้นจนอดคิดไม่ได้ว่า หากในชีวิตจริงจะมีเรือสักลำสำหรับตัวเอง ให้บรรดาเหล่าผู้กล้าหาญที่มีพลังวิเศษมาลงเรือผจญภัยร่วมกัน คงมีประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้และสนุกไม่น้อย

และนั่นก็ทำให้เข้าร่วมโปรแกรม Ex-Cham เป็นโปรแกรม Executive leadership ที่มีระดับ C-level มารวมกันเพื่อค้นหาประสบการณ์ใหม่และเรียนรู้ร่วมกัน

จะเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ก็ไม่รู้นะ แต่ผมมองเข็มกลัดที่ถูกออกแบบมาสำหรับผู้เข้าร่วมโปรแกรมนี้เป็นรูปกระโดงเรือ ใช่สิ คิดว่าต้องใช่แน่ ๆ ปกติผมเดาอะไร ไม่ค่อยผิดหรอกนะ หรือหากไม่ใช่ ก็อาจจะใกล้เคียง มันอาจเป็นเกลียวคลื่นที่พวกเรากำลังต้องฝ่าฟันก็เป็นได้และจากการสังเกตในแว้บแรก ผมก็เห็นผู้เข้าร่วมโครงการคนอื่นมีท่าไม้ตายส่วนตัวประจำเหมือนโจรสลัดกันทั้งนั้น

Ex-Cham Pin

เรือโจรสลัดแห่ง One Piece

เอาหละ จากนี้ไป ผมจะเรียกโปรแกรมนี้ว่าการผจญภัยก็แล้วกัน เพื่อให้มีอรรถรสหน่อย และ 13 คนที่เข้าร่วมโปรแกรมนี้ ก็คิดว่า น่าจะชอบผจญภัยเหมือนกัน

ได้คุยกับน้อง ๆ ก่อนเข้า introduction สู่การผจญภัยครั้งนี้ มีหลายคนก็รู้จักกันมาบ้าง แต่เมื่อเข้าร่วมบทนำ อจ.อ้วน ที่ปรึกษาโปรแกรมบอกว่า ต่อไปนี้ให้เรียกทุกคนว่า “พี่” เออแปลกดี ปกติเรียกตัวเองว่า อาจารย์ เรียกคนอื่นว่าน้อง แต่ อจ.อ้วนบอกว่า มันทำให้ทุกคนเสมอภาคกัน

Mission: จุดหมายและการค้นพบ

ใน introduction ของ program ได้มีการกำหนด mission ต่าง ๆ เพื่อผู้เข้าร่วมได้เข้าร่วมพร้อมกัน และมีการ dinner พูดคุย เมื่อจบ mission นั้น ๆ

และ mission แรก ของวันนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือ อจ อ้วนเอง ไม่สิ ต้องเรียก พี่อ้วน ที่เล่าประสบการณ์การบริหารจัดการองค์กรนวัตกรรมอย่าง STEP ตั้งแต่แรกเริ่ม ไม่มีตึกเป็นของตัวเอง จนสร้างเป็น The Northern Science Park อันโด่งดัง

เอาว่า สรุป key สำคัญที่คิดว่า trigger ไปใช้งานได้ สัก 5 keys ละกัน

1. Passion is a key คิดว่า การก่อกำเนิด เกิดจากการมี passion อันยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเรียนอะไรมา เฉพาะทางอะไร background อย่างไหน หากมี passsion มันจะเหมือน fuel ในการผลักยานให้ขับเคลื่อนไปได้

2. Dream work is Team work การหาทีมก่อตั้งที่ลงเรือลำเดียวกัน สำคัญมาก คนที่เริ่มต้นในการทำสิ่งที่ใหญ่ที่สุด คือคนที่ต้อง โน้มน้าวให้เห็นความฝันร่วมกันได้ และ founder STEP ได้ทำสิ่งนั้น

3. If you need to go to the mountain, you need to build stepping stone การจะขึ้นไปยังภูเขาได้ ต้องก้าวและก่อสร้างด้วยหินทีละก้อนแล้วเดินไป คือ ทางข้างหน้ามัน uncertainty นะ แต่การก้าวทีละก้าว จะทำให้เห็น small win

4. CEO is a DNA of organization หัวหน้าเป็นยังไง ทีมก็เป็นยังงั้นหนะแหละ ดังนั้น organization culture ที่ยิ่งใหญ่ CEO สำคัญ

5. Agility - ready to change คือ เปลี่ยนตลอดเวลา ความล้มเหลวคือขนมหวาน กินแล้ว burn มันไปซะ ไม่อ้วนหรอก

Ok ตอนเย็นเราไปทานอาหารกัน

หัวค่ำร้านอาหาร เล เล ฟอง หน้าบ้านเราเลย มื้อนี้ ก็ทำการ แนะนำตัว มีฉายา ที่ให้แต่ละท่านเลือกมาตั้งแต่อยู่ใน class อืม บางคน ฉายาก็เอามาจากลักษณะตัวตน บางท่านก็จากสิ่งที่นึกออกตอนนั้น บางท่าน ไม่ว่างตั้งก็กลายเป็น ฉายา Unknown ฉายา ดีนะ มันบ่งบอก 2 แบบ คือ 1. คุณมองตัวเองอย่างไร 2. คนอื่นมองตัวคุณอย่างไร แล้วแต่ว่า ฉายานั้น คุณเอาจากที่คุณมองตัวเอง หรือ คนอื่นมองคุณ ส่วนผมนั้น อาจจะแปลกสักหน่อย เพราะใช้ “แมวดำ” ไม่มีอะไรมากคิดถึง แมวดำ blacky ที่เพิ่งถูกรถชนตายเมื่อวาน

ผู้เข้าร่วมผจญภัย มีตั้งแต่ introvert, extrovert แต่ผมคิดว่า หลาย ๆ คนเป็น ambivert เสียมากกว่า เป็น introvert ที่เข้าสังคม Ok อาจฟังดู weired หน่อย แต่ตัวเองก็เป็น

ในวงสนทนา Around the Table: The Missions, and The Persons

สมัยตั้งแต่อยู่อังกฤษแล้ว การสนทนาด้วยการยืนถือแก้วเบียร์ใน english pub แทบจะเป็น tradition ของการสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้และมุมมองกับผองเพื่อน หรือ อาจารย์ ที่ไม่มีกรอบ ที่นี่ผมก็รู้สึกแบบเดียวกัน

ในบรรดา Mission ที่มีแขกรับเชิญ มีท่านนึงที่ จะมาพูดคุยให้ฟัง คือคุณ Jeep Kline อ้า คุณ Jeep Kline นี่ เคยได้ฟังทาง Podcast ของ Silicon Valley และ ทาง Thai Tech Startup ก็เคยเชิญมา Talk ที่ กทม แต่เราไม่มีโอกาสได้ไปฟังนะ

ประวัติย่นย่อ ของ Jeep Kline

Jeep Kline (จี๊ป ไคลน์) เป็นนักธุรกิจไทยที่มีประสบการณ์หลากหลายด้าน ทั้งเศรษฐศาสตร์ เทคโนโลยี และการลงทุนในธุรกิจร่วมทุน (Venture Capital) เธอเริ่มต้นศึกษาเศรษฐศาสตร์ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจเอเชียปี 1997 ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้เธอเลือกเส้นทางอาชีพนี้ หลังจากจบการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา เธอทำงานที่ธนาคารโลก (The World Bank) และได้เดินทางไปยังตลาดเกิดใหม่หลายแห่ง เช่น แอฟริกา ยุโรปตะวันออก ลาตินอเมริกา และเอเชีย ทำให้เธอได้รับประสบการณ์ในด้านการจัดการเงินทุนขนาดใหญ่

เมื่อสังเกตเห็นการเติบโตของเทคโนโลยี จี๊ปจึงตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางเข้าสู่วงการเทคโนโลยี โดยย้ายไปที่ซิลิคอนแวลลีย์และเข้าศึกษาต่อในระดับ MBA ที่ UC Berkeley หลังจากนั้นเธอเข้าร่วมงานกับบริษัท Intel และมีส่วนร่วมในการเปิดตัวแท็บเล็ตที่ใช้ระบบ Google เป็นหนึ่งในรุ่นแรกๆ ซึ่งได้วางจำหน่ายในตลาดเกิดใหม่ทั่วโลก หลังจากที่ประสบความสำเร็จในวงการเทคโนโลยี เธอได้หันมาทำงานด้านการลงทุนในธุรกิจเทคโนโลยี และก่อตั้งกองทุนร่วมลงทุน Translational Partners ในซิลิคอนแวลลีย์ โดยมุ่งเน้นการลงทุนในผู้ประกอบการที่มุ่งหวังที่จะเปลี่ยนอุตสาหกรรมแบบดั้งเดิมให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระดับโลก ปัจจุบัน จี๊ป ไคลน์ ยังเป็นส่วนหนึ่งของ MrPink VC และเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนธุรกิจ Haas ของ UC Berkeley ซึ่งเธอสอนเกี่ยวกับการลงทุนร่วมทุนและการลงทุนที่สร้างผลกระทบเชิงบวกต่อสังคม​

แต่เอาจริงๆ คือ สงสัย เราจะไม่ได้เข้าร่วมพบแฮะ เพราะว่า เหมือนวันนั้น ต้องไปประชุมที่ Spain นี่สิ เสียดายสุด

ส่วน Mission อื่น ๆ ที่น่าสนใจและทำให้ตัดสินใจเข้าร่วมคือ การได้มาพบกับพี่เล้งในการใช้ทฤษฎี เต้า เต๋อ จิง ในการบริหารคน เพราะบังเอิญไปฟัง podcast ทีคุยใน the standard มาครับ เลยอยากเรียนรู้ เพราะเชื่อว่า นวัตกรรมสำเร็จ คือการบริหารคน เพราะคนนั้น สร้างนวัตกรรม ไว้คงจะได้เล่าให้ฟัง

วันนี้ เท่านี้ก่อน ไว้วันหลังมาเล่าให้ฟัง เพราะไวน์มื้อนี้ ทำเอารุ่งขึ้นมึนหัวครับ

#Excham #Exchamseason2 #exchamleader #Tobethergamechanger

นวัตกรรมลวงตากับหมู่บ้านโพเทมคิน : The Illusion of Innovation and the Potemkin village

พูดโหมกระพือความเร้าร้อนของนวัตกรรม พอสุมไฟกองแรกสำเร็จ ก็เป็นสุมไฟกองต่อไป แล้วปล่อยให้ไฟกองแรก มอดดับไปตรงนั้น

“ใคร ๆ ก็ทำนวัตกรรม” อาจารย์ที่เป็นทั้งผู้บริหารและแพทย์บอกระหว่างสนทนา

“ใคร ๆ ก็ส่งเสริมผู้ประกอบการ” ผมขอเพิ่มคำที่มันดู cool เข้าไปอีกหน่อย จะให้ถูกต้องและ complete คือ “ใคร ๆ ก็พูดถึงการส่งเสริมและการเป็นผู้ประกอบการนวัตกรรม”

“แล้วคนที่เข้าใจทั้งนวัตกรรมและการเป็นผู้ประกอบการจริง ๆ มันมีสักเท่าไหร่กันเชียว” ผมกับ อาจารย์ท่านนั่นยักคิ้ว ยกกาแฟร้อนคาปูชิโน่ดื่ม แล้วก็สนทนาเรื่องอื่นต่อไป

ในกระบวนการสร้างสรรค์นวัตกรรม จะมีคำนึงพูดถึง “the Valley of Dealth” หรือ “หุบเขาแห่งความตาย” ฟังดูเหมือนชื่อหนังจีนที่มีพระเอกตกลงไปในหุบเขา แล้วก็ได้พลังวิทยายุทธกลับมา หลังจากเจอเคล็บลับวิชาที่ใต้หุบเขา แต่ “หุบเขาแห่งความตายทางนวัตกรรม” 90% ของคนที่ตกลงไปไม่ได้ขึ้นมาอีกเลย เพราะทุกคนไม่ใช่พระเอกในหนัง แต่นี่คือชีวิตจริง

เห็นภาพงานนวัตกรรม ที่ดูโดดเด่น เหมือนเห็นภาพอันสวยหรู การบ่มเพาะผู้ประกอบการ แต่ต้องบอกว่า ความจริงหลังจากงานจบไปนั้น มันคือ สิ่งที่เรียกว่า ของแทร่ ตามศัพย์วัยรุ่น หรือ ของแท้ ๆ ชีวิตแบบกินมาม่า หนะแหละ

คิดถึงการที่มหาวิทยาลัยเละบรรดาองค์กรต่างๆ ที่ตีฆ้องร้องป่าว ว่า นวัตกรรมมาแล้ว เราจะพุ่งเป้าไปสู่ความเป็นเลิศด้านนวัตกรรม แล้วคิดถึงหมู่บ้านโพเทมคิน ที่หลังฉาก มันไม่ได้ สวยงามขนาดนั้น มารู้จักหมู่บ้านนี้กัน ก่อนจะเอาไปเทียบกับการส่งเสริมนวัตกรรมของหน่วยงานต่าง ๆ ในปัจจุบัน

เรื่องราวของหมู่บ้านโพเทมคินเป็นเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับรัสเซียในปลายศตวรรษที่ 18 ว่า "หมู่บ้านโพเทมคิน" หมายถึงการก่อสร้างที่หลอกลวงหรือเท็จจริงเพื่อสร้างภาพมหัศจรรย์หรือความเจริญรุ่งเรือง ในเรื่องนี้มีผู้เชื่อว่ามีความเกี่ยวข้องกับกริกอรี โพเทมคินที่เป็นที่รักและผู้นำทางทหารของแคแธรีนที่ในสมัยนั้นเป็นจักรพรรดิรัสเซีย

ในปี 1787 แคแธรีนที่ในสมัยนั้นเริ่มทริปสุดยอดไปชมบรรยากาศแห่งดินแดนที่พึ่งรวมเข้าสู่อาณาจักรในคริมีอะ กริกอรี โพเทมคินได้รับมอบหมายให้ดูแลการพัฒนาและการปกครองในบริเวณนี้ ตำแหน่งที่โพเทมคินต้องเผชิญหน้าก็มีความยากลำบาก เนื่องจากมีความจนและไม่เจริญเต็มที่ในพื้นที่นี้

เรื่องราวกล่าวว่า เพื่อที่จะประทับใจแคแธรีนและเพื่อซ่อนความยากจนและการพัฒนาที่ไม่เจริญเต็มที่ในบริเวณนี้ โพเทมคินจึงอ้างว่าได้สั่งให้สร้างหมู่บ้านปลอม ตามเส้นทางที่จะผ่านไปของจักรพรรดิ สร้างหมู่บ้านเหล่านี้โดยใช้กระดาษแข็งและผ้าใบที่ทาสี ว่าเป็นหมู่บ้านที่เจริญรุ่งเรืองและรุ่งโรจน์

คำว่า "หมู่บ้านโพเทมคิน" ได้กลายเป็นการบ่งชี้ถึงสิ่งที่เท็จจริงหรือสร้างขึ้นเพื่อสร้างภาพบวกหรือความปรารถนาที่ดีขึ้น ในทางที่กว้างขวางมักถูกใช้เพื่อบรรยายการกระทำที่สร้างภาพกลบความแท้จริงของการพัฒนาที่ยังดูล้าหลังอยู่

เรื่องเล่าของของหมู่บ้านโพเทมคิน ไม่เพียงสะท้อนภาพความตื่นตาตระหนกเบื้องหลังฉากหน้า หากยังทำหน้าที่เป็นกระจกส่องสะท้อนโลกแห่งนวัตกรรมยุคใหม่ ที่อาจเต็มไปด้วยภาพลวงตาแห่งความก้าวหน้า

จาก “หมู่บ้านโพเทมกิน” สู่ “นวัตกรรมจำแลง”

บนเส้นทางเร่งฝีเท้าไล่ตามความทันสมัย องค์กรจำนวนมากประโคมข่าวความมุ่งมั่นด้านนวัตกรรม นำเสนอภาพลักษณ์เปี่ยมล้ำผ่านผลิตภัณฑ์สุดไฮเทค งานวิจัยชวนตะลึง หรือแคมเปญการตลาดสุดสร้างสรรค์ ทว่าเบื้องหลังความฉูดฉ่ายนั้น อาจซ่อนแววความจริงอันริบหรี่ของ "นวัตกรรมจำแลง" ที่เน้นเพียงเปลือกนอก มิได้งอกรากฐานแห่งการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง

หลุมพรางแรกที่รอซุ่มอยู่ คือการหลงใหลกับ "นวัตกรรมจิ๋ว" การมุ่งมั่นพัฒนาฟีเจอร์เสริมเล็กน้อย บรรจุภัณฑ์ล้ำสมัย หรือปรับดีเทลเพียงผิวเผิน โดยละเลยแก่นแท้ของการแก้ไขปัญหา ปรับปรุงประสิทธิภาพ หรือยกระดับประสบการณ์อย่างแท้จริง นวัตกรรมที่แท้จริง มิใช่แค่การแปะป้าย "ใหม่" แต่คือการปฏิวัติแนวคิด ทะลุกรอบกรอบเดิม และสร้างคุณค่าที่ส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้ง

อีกหนึ่งสิ่ง คือการตกเป็นทาสกระแส คล้อยตามเทรนด์สุดฮิตอย่าง AI, Blockchain, หรือ Metaverse โดยขาดวิสัยทัศน์และกลยุทธ์การนำไปใช้ที่ชัดเจน ผลลัพธ์คือ การทุ่มเงินมหาศาลไปกับเทคโนโลยีสุดล้ำ แต่สุดท้ายกลายเป็นเพียงของประดับตกแต่ง ไร้ซึ่งพลังขับเคลื่อนความก้าวหน้าอย่างยั่งยืน

หนทางสู่การปลดเปลื้องพันธนาการแห่งหมู่บ้านจำแลงโปเทมคินแห่งนวัตกรรม เริ่มต้นจากการปลูกฝังวัฒนธรรมแห่ง "ความสงสัยสร้างสรรค์" องค์กรต้องเปิดพื้นที่ให้พนักงานตั้งคำถามก่อน อะไรคือปัญหาที่เผชิญ และ เราต้องจัดการด้วยวิธีใหม่ ๆ อย่างไร การต่อยอดความคิดนอกกรอบ การปรับมุมมองปัญหาใหม่ หรือ ที่เรียกว่า Reframe นั่นสำคัญยิ่งไปกว่าการคิด solution ใหม่ ๆ เสียอีก

Need to success: Select what's matters, and Filter out the noise

คนประสบความสำเร็จในการยืนบนหน้าแข้งตัวเองบนยอดเขาแห่งการแข่งขันทางธุรกิจ ได้ประกาศสอนน้อง ๆ ว่า ความอิสระ คือความสุขอย่างแท้จริง และหนทางนั้น คือการเป็นผู้ประกอบการ ผู้กุมบังเหียนและโชคชะตาของตัวเอง

การเป็นผู้ประกอบการเปิดโอกาสให้คุณมีอิสระอย่างมาก เราต่างเห็นกันเพราะได้กำหนดชะตาและเวลาของตัวเอง แต่ความสำเร็จนั้น ยังมีเงาดำและบาดแผลตามรายทางที่เหมือนโซ่ตรวน ที่ไม่มีใครบอกคุณอยู่ เสมือนกับผู้ที่ประสบความสำเร็จแล้วปิดปากเงียบ ๆ เอาไว้ และมีเพียงสายตาที่บ่งบอกเป็นนัยว่า อยากเป็นอิสระและประสบความสำเร็จเหรอ ก้าวเข้ามาสิ เดี๋ยวก็รู้เอง

เป็นผู้ประกอบการมีความท้าทายใหม่ๆ เสมอ ที่คุณอาจไม่เคยเจอมาก่อน หนึ่งในคำถามที่พบได้บ่อยคือ อะไรที่ทำให้เราประสบความสำเร็จ ?

แม้ว่าสูตรสำเร็จ ของการประสบความสำเร็จเป็นสิ่งที่ไม่ตายตัว แต่ หนึ่งในเคล็ดลับคือ การเรียนรู้วิธีกรองเสียงรบกวนและมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่สำคัญจริงๆ และการเข้าใจว่า สิ่งนี้ไม่สำคัญและคือเสียงรบกวน มันสำคัญพอ ๆ กับคุณรู้ว่าสิ่งไหนที่สำคัญ

ในช่วงแรกๆ คุณอาจต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่เมื่อธุรกิจของคุณเติบโตขึ้น การมอบหมายงานและการเรียนรู้ที่จะปล่อยวางกลายเป็นสิ่งสำคัญ ความสามารถในการมองเห็นภาพรวมโดยไม่หลงในรายละเอียดเล็กน้อย คือสิ่งที่แยกผู้ประกอบการที่ดีออกจากผู้ประกอบการที่ยอดเยี่ยม หากคุณอยากเป็นผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จ การพัฒนาทักษะการเลือกให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่จำเป็นเป็นเรื่องที่คุณต้องฝึกฝน

Learning to Filter Out the Noise: Why Entrepreneurs Must Master Selective Attention

ในฐานะผู้ประกอบการ ความสนใจของคุณมักถูกดึงไปในทิศทางต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการวางกลยุทธ์ วิสัยทัศน์ การเงิน ความสัมพันธ์กับลูกค้า ฯลฯ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะตกอยู่ในโหมดการทำงานและพยายามแก้ปัญหาในทุกๆ ด้าน แต่ความสามารถในการกรองเสียงรบกวนและมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่สำคัญจริงๆ เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความสำเร็จ

Mastering Selective Attention

ในการประสบความสำเร็จ คุณต้องเรียนรู้ทักษะการเลือกให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่จำเป็น ซึ่งหมายถึงการตัดสิ่งที่ไม่สำคัญออกไปและเน้นเฉพาะเรื่องที่มีความสำคัญสูง นี่คือตัวช่วยที่อาจทำให้คุณเก่งขึ้นในด้านนี้:

• กำหนดลำดับความสำคัญ: รู้ว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับธุรกิจของคุณ และเน้นที่สิ่งเหล่านั้นก่อนจะไปถึงเรื่องอื่นๆ การทำรายการอาจช่วยให้คุณจำเป้าหมายของตัวเองได้ดีขึ้น

• จำกัดการขัดจังหวะ: ลดการแจ้งเตือนในอุปกรณ์ของคุณและพยายามหลีกเลี่ยงการทำงานหลายอย่างพร้อมกัน ทำทีละอย่างและอย่าเปลี่ยนความสนใจเว้นแต่จะจำเป็นจริงๆ

• เริ่มต้นวันด้วยความมุ่งมั่น: วิธีที่คุณเริ่มต้นวันจะกำหนดทิศทางของวันนั้นๆ เริ่มจากการทำงานที่สำคัญที่ต้องใช้ความสนใจมากก่อนที่จะทำงานที่ไม่สำคัญอื่นๆ

• พักบ้าง: การจดจ่ออย่างหนักไม่สามารถทำได้ตลอดเวลา การพักผ่อนสั้นๆ เป็นสิ่งจำเป็นในการเติมพลังและรักษาพลังงานทางจิตใจ

• เรียนรู้ที่จะปฏิเสธ: ไม่จำเป็นต้องตอบรับทุกปัญหาหรือโอกาสที่เข้ามา ให้เรียนรู้ที่จะปฏิเสธสิ่งที่ไม่สอดคล้องกับลำดับความสำคัญของคุณ จำไว้ว่า คุณสามารถทำงานของพวกเขาได้ แต่พวกเขาไม่สามารถทำงานของคุณได้ การปล่อยให้พวกเขาเผชิญความท้าทายของตนเองก็เป็นสิ่งที่ดี

การฝึกฝนและเสริมสร้างทักษะในการกรองสิ่งที่ไม่สำคัญและมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่สำคัญจะทำให้การจดจ่อกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดา ความก้าวหน้าจะเกิดขึ้นเมื่อคุณคงความมุ่งมั่นในสิ่งที่มีความสำคัญจริงๆ

พลังแห่งการปฎิเสธ “The Power of Saying “No”: Choosing What to Prioritize and What to Let Go”

ในฐานะผู้ประกอบการ การเลือกให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่จำเป็นเป็นเรื่องที่สำคัญ คุณไม่สามารถทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ดังนั้นการเลือกว่าสิ่งใดที่สำคัญจริงๆ จึงเป็นกุญแจสำคัญ

ในช่วงเริ่มต้นของธุรกิจ คุณอาจรู้สึกว่าต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่เมื่อธุรกิจเติบโตขึ้น การจัดลำดับความสำคัญกลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้น เรียนรู้ที่จะมอบหมายงานและปล่อยวางงานที่สำคัญน้อยกว่า การพูดว่า "ไม่" บ่อยขึ้นจะช่วยให้คุณสามารถมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่ขับเคลื่อนธุรกิจของคุณได้จริงๆ

ลองใช้เครื่องมืออย่าง Eisenhower Matrix เพื่อช่วยในการตัดสินใจในแต่ละวันและมอบหมายงาน มันเป็นแนวทางที่ใช้งานได้จริงที่จะช่วยให้คุณระบุได้ว่างานใดควรให้ผู้อื่นทำ และงานใดควรละทิ้ง

การลดภาระและการขจัดสิ่งรบกวนทางจิตใจอาจเป็นเรื่องยาก แต่ก็เป็นการเพิ่มพลังให้ตัวเอง เริ่มจากการระบุว่าสิ่งใดที่มีเพียงคุณเท่านั้นที่ทำได้—ความสามารถและจุดแข็งที่เป็นเอกลักษณ์ของคุณ มุ่งเน้นไปที่งานที่สนับสนุนลำดับความสำคัญหลัก และมอบหมายหรือละทิ้งงานที่เหลือ

ด้วยการฝึกฝน การเลือกให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่จำเป็นจะกลายเป็นนิสัย คุณจะเก่งขึ้นในการประเมินสิ่งที่สำคัญอย่างรวดเร็ว และปลดปล่อยตัวเองจากสิ่งที่ทำให้เสียเวลาและงานที่ไม่สำคัญ เวลาของคุณและพลังงานของคุณจะถูกมุ่งเน้นไปที่ลำดับความสำคัญหลักที่ขับเคลื่อนวิสัยทัศน์และธุรกิจของคุณไปสู่ระดับถัดไป

การพูดว่า "ไม่" เป็นนิสัยที่ในระยะยาวจะให้ผลดีแน่นอน โดยเฉพาะสำหรับผู้ประกอบการ ฝึกฝนให้ชิน แล้วคุณจะพบกับอิสระและความชัดเจนใหม่ๆ ที่จะช่วยให้คุณไล่ตามโอกาสที่ทำให้คุณตื่นเต้นจริงๆ ธุรกิจของคุณจะขอบคุณคุณสำหรับสิ่งนี้

จงจ้องมองที่ขอบฟ้า และมองลงมายังภาพรวม

“Keeping Your Eyes on the Horizon: Maintaining a High-Level View as You Grow Your Business”

เมื่อธุรกิจของคุณเติบโตขึ้น มันง่ายที่จะหลงอยู่ในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของการดำเนินงานประจำวัน อย่างไรก็ตาม การรักษามุมมองภาพรวมระดับสูงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ประกอบการทุกคน การให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่จำเป็นช่วยให้คุณสามารถมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่สำคัญจริงๆ และทำให้ธุรกิจของคุณเคลื่อนที่ไปในทิศทางที่ถูกต้อง

จงมอบหมายงานทุกครั้งหากเป็นไปได้

“Delegate Whenever Possible”

คุณไม่สามารถทำทุกอย่างด้วยตัวเองได้อีกต่อไป เรียนรู้ที่จะมอบหมายความรับผิดชอบให้กับพนักงานหรือผู้รับเหมาที่คุณไว้วางใจ สิ่งนี้จะช่วยให้คุณมีเวลาในการมุ่งเน้นไปที่พื้นที่ที่มีผลกระทบสูง เช่น กลยุทธ์ การสร้างพันธมิตร และโอกาสใหม่ๆ นอกจากนี้ยังช่วยให้ผู้อื่นได้เติบโตและยกระดับตนเองขึ้นไปอีกขั้น

ทบทวนติดตามงาน ตามตัววัดที่สำคัญ

Review Key Metrics Regularly

ในขณะที่คนอื่นๆ ดูแลการดำเนินงานประจำวัน คุณจำเป็นต้องติดตามตัวชี้วัดผลการดำเนินงานที่สำคัญ (KPIs) ที่ขับเคลื่อนธุรกิจของคุณ ตรวจสอบรายงานเกี่ยวกับตัวชี้วัดเหล่านี้เป็นรายเดือนหรือรายไตรมาส มองหาความเคลื่อนไหวเพื่อระบุว่าสิ่งใดที่ได้ผล สิ่งใดที่ต้องปรับปรุง และที่ใดที่คุณควรมุ่งเน้นความพยายามของคุณ

กำหนดเวลากับการคิดระดับสูง

Block Time for High-Level Thinking

แม้ว่าการเป็นผู้นำจะหมายถึงการแก้ปัญหาและจัดการกับปัญหาต่างๆ มากมาย แต่คุณก็ยังต้องหาเวลาสำหรับการคิดเชิงกลยุทธ์ด้วย ลองกันเวลาสองสามชั่วโมงต่อสัปดาห์สำหรับการวางแผน การพัฒนาตนเอง และการคิดสร้างสรรค์ เวลาสงบเงียบห่างจากสิ่งที่ทำให้เสียสมาธิในแต่ละวันสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีคุณค่าและช่วยให้บริษัทของคุณก้าวไปข้างหน้าได้

ส่วนตัวแล้ว ฉันแนะนำให้อ่านหนังสือที่เกี่ยวข้องเพื่อรับแนวคิดและข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับวิธีที่ผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จคนอื่นๆ สร้างธุรกิจของพวกเขา

การรักษามุมมองระดับสูงเป็นงานที่ต้องสร้างสมดุลตลอดเวลา แต่มันจะช่วยให้คุณนำพาบริษัทไปสู่ความสำเร็จใหม่ๆ ด้วยการมุ่งเน้นไปที่รายละเอียดที่สำคัญ พร้อมกับไม่ลืมที่จะก้าวถอยหลังและมองดูภาพรวมที่กว้างขึ้น คุณจะพร้อมที่จะนำธุรกิจของคุณไปสู่ความสำเร็จ

สิ่งสำคัญที่ควรจำไว้ในฐานะผู้ประกอบการก็คือ เลือกสิ่งที่สำคัญจริงๆ เรียนรู้ที่จะกรองเสียงรบกวนและสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว งานที่ไม่สำคัญ และมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่จะสร้างความแตกต่างที่เห็นได้ชัดสำหรับธุรกิจของคุณ การพัฒนาทักษะการเลือกให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่จำเป็นเป็นทักษะที่ต้องฝึกฝน เริ่มจากการระบุลำดับความสำคัญหลักของคุณและตัวชี้วัดที่มีอิทธิพลต่อการเติบโต จากนั้นสร้างวินัยในการตรวจสอบและมุ่งเน้นพลังงานและความพยายามของคุณไปที่สิ่งเหล่านั้นในทุกๆ วัน และอาจจะละเลยสิ่งอื่นๆ ไปบ้าง ด้วยเวลาและความสม่ำเสมอ การเลือกให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่จำเป็นจะกลายเป็นนิสัย และคุณจะพบว่าตัวเองก้าวไปข้างหน้าอย่างก้าวกระโดด สร้างธุรกิจที่คุณใฝ่ฝันมาตลอด

ถ้าอยากสำเร็จ ก็ดึงตะปูออกจากหัวคุณซะ

คุณฟังเสียงของตัวคุณไหม ลองเดินตามมันไปสิ

เสียงภายในของเราบางครั้งก็เงียบเสียจนเรามองข้ามไป ไม่กล้าเดินตามมัน เพราะความกลัวและความไม่มั่นใจที่อยู่ในใจเรา แต่เชื่อหรือไม่ว่าหลายคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต ต่างก็เริ่มต้นด้วยการฟังและเดินตามเสียงภายในนี้เอง

ความล้มเหลวของคนส่วนใหญ่

คนส่วนใหญ่มักพบว่าตัวเองติดอยู่ในวังวนของการล้มเหลว ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่มีความสามารถหรือขาดโอกาส แต่เพราะพวกเขาไม่กล้าฟังและเดินตามเสียงภายในของตัวเอง ความกลัวที่จะล้มเหลว ความกลัวที่จะไม่เป็นที่ยอมรับ หรือแม้แต่ความกลัวที่จะเปลี่ยนแปลง ทำให้หลายคนยังคงอยู่ในสถานะที่ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา

Graham Weaver การสร้างความสำเร็จ

Graham Weaver ผู้ก่อตั้ง Alpine Investors และอาจารย์ที่ Stanford Graduate School of Business ได้แชร์ประสบการณ์ชีวิตของเขาใน Talk ที่ทรงพลัง Weaver เล่าถึงช่วงเวลาที่เขาต้องตัดสินใจอย่างยากลำบากในชีวิตการทำงาน เมื่อเขาเริ่มฟังเสียงภายในของตนเอง และกล้าที่จะออกจากงานที่ไม่เติมเต็ม เพื่อก้าวสู่การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ที่มีความหมายมากขึ้น

Weaver ได้กล่าวว่า “ถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จในชีวิต คุณต้องฟังเสียงที่แท้จริงของตัวเอง” เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของความกลัวหรือความสงสัย แต่เป็นเสียงที่มาจากจิตวิญญาณที่แท้จริงของคุณ Weaver แนะนำให้เราฟังเสียงนี้และก้าวไปตามเส้นทางที่มันชี้นำ เพราะนั่นคือเส้นทางที่จะนำพาเราไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริง

เขายังได้แบ่งปันหลักการ 3 ข้อที่สำคัญที่จะช่วยให้เราสามารถบรรลุศักยภาพของตัวเองได้อย่างเต็มที่:

1. ดึงตะปูออกจากหัวของคุณ - หมายถึงการระบุและขจัดอุปสรรคที่ทำให้คุณติดอยู่ แม้ว่าจะต้องเผชิญกับความไม่สบายใจก็ตาม

2. ทำตามพลังงานของคุณ - ค้นหาสิ่งที่ให้พลังงานและทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้น แล้วเดินตามมันไป

3. ทุ่มเทอย่างเต็มที่ - มุ่งมั่นในเส้นทางของคุณโดยไม่มีความลังเล ยอมรับความท้าทายและโอกาสที่มาพร้อมกับมัน

การเดินตามเสียงภายในอาจจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อคุณเริ่มฟังและทุ่มเทให้กับมัน คุณจะพบว่าชีวิตของคุณเต็มไปด้วยพลังและความหมายที่แท้จริง

The Ecosystem : the categories, the boundaries, and the integration

หากพูดคำว่า system หรือ ระบบ มันคือมองในมุมของการสร้างสิ่งหนึ่งให้เติบโต โดดเด่นและคงอยู่ได้ด้วยการทำงานร่วมกันของส่วนต่าง ๆ และระบบนิเวศก็เป็นระบบบอกถึงโครงสร้างส่วนประกอบของการเกื้อกูลนั้น ๆ

แนวคิดของระบบนิเวศ (ecosystem)ได้ถูกพูดถึงอย่างหลากหลาย จะเรียกว่าเป็น Buzz word หรือ คำเท่ ๆ ก็ได้เหมือนคำว่านวัตกรรม เมื่อมันได้กลายเป็นกรอบสำคัญในการผลักดันให้บริษัท สถาบัน และบุคคลสามารถทำงานร่วมกัน เพื่อขับเคลื่อนนวัตกรรมและการเติบโตทางเศรษฐกิจได้

แนวคิดเรื่องระบบนิเวศไม่ใช่แค่คำพูดที่น่าดึงดูดใจ (ถ้าเข้าใจและทำได้จริง) แต่มันแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงพื้นฐานในวิธีการสร้าง แบ่งปัน และรักษามูลค่าข้ามภาคส่วนต่างๆ โดยมุมที่มองระบบนิเวศแบ่งออกเป็นได้หลายระบบ ไม่ว่าจะเป็นระบบนิเวศทางธุรกิจ (business ecosystem), ระบบนิเวศนวัตกรรม (innovation ecosystem), ระบบนิเวศผู้ประกอบการ (entrepreneurial ecosystem) หรือระบบนิเวศความรู้ (knowledge ecosystem) แต่ละประเภทมีบทบาทและทิศทางที่ไม่เหมือนกัน

What Are Ecosystems in the Business World?

คำว่า "ecosystem" มาจากชีววิทยา ซึ่งหมายถึงชุมชนของสิ่งมีชีวิตที่มีปฏิสัมพันธ์กันและกับสภาพแวดล้อม ในบริบทของธุรกิจ ระบบนิเวศคือเครือข่ายขององค์กรที่เชื่อมต่อกัน—บริษัท ผู้จัดหาวัตถุดิบ ผู้จัดจำหน่าย ลูกค้า และแม้แต่คู่แข่ง—ที่ทำงานร่วมกันในความสัมพันธ์แบบเกื้อกูลเพื่อสร้างและส่งมอบมูลค่า แตกต่างจากโมเดลธุรกิจแบบดั้งเดิมที่มุ่งเน้นที่ห่วงโซ่อุปทานเชิงเส้นตรง ในขณะที่ระบบนิเวศจะมีความเชื่อมต่อกันมากขึ้น ทำให้มีความยืดหยุ่นและการคงอยู่ที่ทนทานมากขึ้น

Title: Innovation, entrepreneurial, knowledge, and business ecosystems: Old wine in new bottles? Author(s): Scaringella, L., & Radziwon, A. Journal: Technological Forecasting and Social Change

หากเราจะแบ่งระบบนิเวศ เราสามารถแบ่งได้ออกเป็น 4 ประเภทของระบบนิเวศหลักท ที่มีความสำคัญในการเปลี่ยนแปลงโลก

1. Business Ecosystems: Collaboration for Mutual Growth

ระบบนิเวศทางธุรกิจเป็นประเภทของระบบนิเวศที่คุ้นเคยที่สุด ซึ่งเป็นเครือข่ายของบริษัทที่ร่วมมือและแข่งขันกันเพื่อบรรลุเป้าหมายร่วมกัน ระบบนิเวศเหล่านี้มีลักษณะเฉพาะด้วยการมุ่งเน้นไปที่การเติบโตร่วมกันและความยั่งยืน แต่ละผู้เข้าร่วมในระบบนิเวศทางธุรกิจมีบทบาทเฉพาะ ไม่ว่าจะเป็นผู้จัดหา ผู้จัดจำหน่าย หรือผู้ให้บริการ ทั้งหมดนี้มีส่วนร่วมในการสร้างความสำเร็จและสุขภาพโดยรวมของระบบนิเวศ ยกตัวอย่างเช่น ระบบนิเวศที่ล้อมรอบอุตสาหกรรมสมาร์ทโฟน ประกอบด้วยผู้ผลิตอุปกรณ์ ผู้ผลิตส่วนประกอบ นักพัฒนาซอฟต์แวร์ ผู้สร้างแอป และบริษัทโทรคมนาคม แต่ละฝ่ายขึ้นอยู่กับกันและกันในการสร้างและส่งมอบผลิตภัณฑ์ที่ไร้รอยต่อให้แก่ผู้บริโภค ความสำเร็จของฝ่ายหนึ่งมักขึ้นอยู่กับความสำเร็จของอีกฝ่ายหนึ่ง ทำให้เกิดเครือข่ายที่พึ่งพาซึ่งกันและกัน

2. Innovation Ecosystems: The Cradle of Creativity

ระบบนิเวศนวัตกรรมมุ่งเน้นไปที่การสร้างมูลค่าใหม่ผ่านการทำงานร่วมกันและการแก้ปัญหาร่วมกัน ระบบนิเวศเหล่านี้นำพาธุรกิจ สถาบันการศึกษา ศูนย์วิจัย และหน่วยงานของรัฐบาลมารวมกันเพื่อผลักดันขอบเขตของสิ่งที่เป็นไปได้ เป้าหมายของระบบนิเวศนวัตกรรมคือการสร้างสภาพแวดล้อมที่แนวคิดสามารถพัฒนาไปสู่ผลิตภัณฑ์ บริการ หรือเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมโดยรวม ตัวอย่างเช่น ซิลิคอนวัลเลย์ เป็นระบบนิเวศนวัตกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก ที่นี่ บริษัทเทคโนโลยีรายใหญ่ สตาร์ทอัพ นักลงทุนเสี่ยงภัย มหาวิทยาลัย และสถาบันวิจัยร่วมมือกันอย่างใกล้ชิด สร้างพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและความสำเร็จในการประกอบการ นวัตกรรมที่เกิดขึ้นจากระบบนิเวศเช่นนี้มักมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่ออุตสาหกรรมทั่วโลก สร้างมาตรฐานและแนวโน้มใหม่ๆ

3. Entrepreneurial Ecosystems: Nurturing the Next Big Idea

ระบบนิเวศผู้ประกอบการถูกออกแบบมาเพื่อสนับสนุนสตาร์ทอัพและธุรกิจใหม่ๆ โดยเฉพาะ ระบบนิเวศเหล่านี้จัดหาทรัพยากร เครือข่าย และระบบสนับสนุนที่จำเป็นสำหรับผู้ประกอบการในการเปลี่ยนแนวคิดของพวกเขาให้เป็นธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ระบบนิเวศผู้ประกอบการเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการสนับสนุนนวัตกรรมในระดับพื้นฐาน การขับเคลื่อนการเติบโตทางเศรษฐกิจ และการสร้างงาน องค์ประกอบสำคัญของระบบนิเวศผู้ประกอบการรวมถึงการเข้าถึงเงินทุน การให้คำปรึกษา ธุรกิจฟักตัว (business incubators), accelerator และสภาพแวดล้อมทางกฎหมายที่สนับสนุน เมืองต่างๆ เช่น ออสตินในเท็กซัส และเทลอาวีฟในอิสราเอล ได้กลายเป็นศูนย์กลางของผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียงเนื่องจากระบบนิเวศที่แข็งแกร่งที่ดึงดูดบุคลากร ทุน และแนวคิดนวัตกรรม ในระบบนิเวศเหล่านี้ การเน้นที่การสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการประกอบการ รวมถึงไม่เพียงแค่ทรัพยากรทางการเงินเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการเข้าถึงความรู้ เครือข่าย และตลาด ระบบนิเวศผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จมักนำไปสู่การเกิดขึ้นของอุตสาหกรรมใหม่ๆ และสามารถเพิ่มพัฒนาทางเศรษฐกิจของภูมิภาคได้อย่างมาก

4. Knowledge Ecosystems: The Engine of Research and Development

ระบบนิเวศความรู้มุ่งเน้นไปที่การสร้าง แบ่งปัน และประยุกต์ใช้ความรู้ ระบบนิเวศเหล่านี้มักตั้งอยู่รอบๆ มหาวิทยาลัย สถาบันวิจัย กลุ่มคิด และองค์กรอื่นๆ ที่มีส่วนในการพัฒนาความเข้าใจร่วมกันในสาขาเฉพาะ เป้าหมายหลักของระบบนิเวศความรู้คือการขับเคลื่อนการวิจัยและพัฒนา มักนำไปสู่การค้นพบและนวัตกรรมใหม่ๆ ยกตัวอย่างเช่น อุตสาหกรรมยาที่ต้องพึ่งพาระบบนิเวศความรู้เป็นอย่างมาก มหาวิทยาลัยทำการวิจัยพื้นฐานที่เป็นฐานสำหรับยาตัวใหม่ๆ ขณะที่ความร่วมมือกับบริษัทเภสัชกรรมช่วยนำการค้นพบเหล่านี้สู่ตลาด ระบบนิเวศความรู้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการแก้ปัญหาท้าทายที่ซับซ้อน เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ สุขภาพของประชาชน และการพัฒนาที่ยั่งยืน

Title: Innovation, entrepreneurial, knowledge, and business ecosystems: Old wine in new bottles? Author(s): Scaringella, L., & Radziwon, A. Journal: Technological Forecasting and Social Change

The Role of Conceptual Boundaries in Ecosystems

แต่ละประเภทของระบบนิเวศทำงานภายในขอบเขตแนวคิดเฉพาะที่กำหนดเป้าหมาย ผู้เข้าร่วม และการปฏิสัมพันธ์ ขอบเขตเหล่านี้มีความสำคัญในการทำความเข้าใจว่าระบบนิเวศทำงานอย่างไรและสามารถจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพอย่างไร

Business Ecosystems: ขอบเขตมักถูกกำหนดโดยการแข่งขันทางการตลาด ความต้องการของลูกค้า และห่วงโซ่มูลค่า การมุ่งเน้นอยู่ที่วิธีที่ผู้เล่นต่างๆ สามารถร่วมมือกันในขณะที่ยังแข่งขันกันเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้า

Innovation Ecosystems ขอบเขตที่นี่มีความยืดหยุ่นมากกว่า โดยเน้นที่การทำงานร่วมกันระหว่างสาขาวิชาต่างๆ และนวัตกรรมเปิด ผู้เข้าร่วมในระบบนิเวศนวัตกรรมมักมีความหลากหลาย ไม่เพียงแค่ธุรกิจ แต่ยังรวมถึงสถาบันการศึกษา หน่วยงานรัฐบาล และองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร

Entrepreneurial Ecosystems: ระบบนิเวศเหล่านี้ถูกกำหนดโดยโครงสร้างสนับสนุนสำหรับสตาร์ทอัพ รวมถึงการเข้าถึงทุน การให้คำปรึกษา และโอกาสในการสร้างเครือข่าย ขอบเขตมักรวมถึงสภาพแวดล้อมทางกฎหมายและความพร้อมของทรัพยากร เช่น ทรัพยากรบุคคลและเทคโนโลยี

Knowledge Ecosystems: ขอบเขตมักเน้นไปที่ด้านวิชาการหรือการวิจัย โดยมุ่งเน้นที่การสร้างและเผยแพร่ความรู้ ระบบนิเวศเหล่านี้ถูกกำหนดโดยการมีส่วนร่วมในการพัฒนาความเข้าใจในสาขาเฉพาะและการประยุกต์ใช้ความรู้นี้เพื่อแก้ไขปัญหาในโลกจริง

Ecosystem Overlap in Conceptual Boundaries :การทับซ้อนของ Ecosystem

การเกิดการซ้อนทับของระบบนิเวศ (Ecosystem overlap) เกิดขึ้นเมื่อกิจกรรม ผู้เข้าร่วม หรือทรัพยากรภายในระบบนิเวศหนึ่งมีการเชื่อมโยงหรือทับซ้อนกับอีกระบบนิเวศหนึ่ง โดยอิงจากข้อความ:

• Business Ecosystems มุ่งเน้นไปที่การแข่งขันทางตลาด ความต้องการของลูกค้า และห่วงโซ่มูลค่า อย่างไรก็ตาม ระบบนิเวศเหล่านี้มักทับซ้อนกับ Innovation Ecosystems เมื่อธุรกิจมีส่วนร่วมในงานวิจัยและพัฒนา (R&D) เพื่อสร้างผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ หรือทับซ้อนกับ Entrepreneurial Ecosystems เมื่อสตาร์ทอัพใหม่ๆ เกิดขึ้นภายในอุตสาหกรรม

• Innovation Ecosystems มีขอบเขตที่ยืดหยุ่นและเกี่ยวข้องกับการทำงานร่วมกันระหว่างหลายสาขา ซึ่งอาจนำไปสู่การทับซ้อนกับ Knowledge Ecosystems เมื่อการวิจัยทางวิชาการขับเคลื่อนนวัตกรรม และทับซ้อนกับ Entrepreneurial Ecosystems เมื่อการสร้างนวัตกรรมใหม่ๆ นำไปสู่การก่อตั้งธุรกิจใหม่

• Entrepreneurial Ecosystems ทับซ้อนกับ Business Ecosystems เมื่อสตาร์ทอัพเติบโตและกลายเป็นส่วนหนึ่งของอุตสาหกรรมที่มีอยู่แล้ว นอกจากนี้ยังทับซ้อนกับ Knowledge Ecosystems เมื่อการประกอบการถูกขับเคลื่อนด้วยงานวิจัยใหม่ๆ หรือข้อค้นพบทางวิชาการ

• Knowledge Ecosystems มักทับซ้อนกับ Innovation Ecosystems เนื่องจากการสร้างและเผยแพร่ความรู้มักนำไปสู่นวัตกรรมใหม่ๆ นอกจากนี้ยังอาจทับซ้อนกับ Business Ecosystems เมื่อความรู้นี้ถูกนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์

มุมมองด้านบนที่ครอบคลุมการทับซ้อนและการเชื่อมโยงระหว่างระบบนิเวศเหล่านี้ คุณสามารถเรียกรวมทั้งหมดได้ว่า "เครือข่ายระบบนิเวศบูรณาการ Integrated Ecosystem Network" หรือ "ระบบนิเวศบรรจบกัน Convergent Ecosystem" คำเหล่านี้สื่อถึงระบบที่ครอบคลุม ซึ่งระบบนิเวศที่แตกต่างกัน—ไม่ว่าจะเป็นระบบนิเวศทางธุรกิจ (Business Ecosystems), นวัตกรรม (Innovation Ecosystems), การประกอบการ (Entrepreneurial Ecosystems), และความรู้ (Knowledge Ecosystems)—มีการเชื่อมโยงและทำงานร่วมกัน สร้างเป็นเครือข่ายที่รวมกันเป็นหนึ่งเดียว ที่ขับเคลื่อนการทำงานร่วมกัน นวัตกรรม และการเติบโต

Value Creation and Capture: The Core of Ecosystems

หนึ่งในหัวข้อหลักในการวิจัยระบบนิเวศคือแนวคิดของการสร้างและการจับมูลค่า ซึ่งหมายถึงการที่ระบบนิเวศสร้างมูลค่า—ไม่ว่าจะเป็นทางการเงิน สติปัญญา หรือสังคม—และวิธีการกระจายมูลค่านี้ไปยังผู้เข้าร่วม

ใน innovation ecosystems, มูลค้ามักถูกสร้างขึ้นผ่านการทำงานร่วมกันในโครงการวิจัยและพัฒนาที่นำไปสู่เทคโนโลยีหรือผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ มูลค่าจะถูกจับเมื่อมีการนำนวัตกรรมเหล่านี้มาทำการค้าและนำเสนอในตลาด ส่งผลประโยชน์ให้กับผู้เข้าร่วมทุกคนในระบบนิเวศ

ใน entrepreneurial ecosystems, การสร้างมูลค่ามาจากความสำเร็จของสตาร์ทอัพ ซึ่งในทางกลับกันจะสร้างงาน สร้างกิจกรรมทางเศรษฐกิจ และดึงดูดการลงทุน ระบบนิเวศจะจับมูลค่าโดยการสร้างสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนให้สตาร์ทอัพเหล่านี้สามารถเจริญเติบโตได้

ใน business ecosystems, มูลค่าจะถูกสร้างขึ้นผ่านการทำงานของห่วงโซ่มูลค่าที่มีประสิทธิภาพ โดยที่ผู้เข้าร่วมแต่ละคนมีส่วนร่วมในการผลิตหรือบริการขั้นสุดท้าย มูลค่าที่จับได้จะถูกแบ่งปันในหมู่ผู้เข้าร่วมในระบบนิเวศ ซึ่งมักนำไปสู่การเติบโตร่วมกันและความยั่งยืน

A Framework for Understanding Ecosystems

กรอบการทำงานสำหรับการจัดระเบียบการวิจัยระบบนิเวศบนพื้นฐานของขอบเขตและเป้าหมายของประเภทต่างๆ ของระบบนิเวศ กรอบการทำงานนี้ถูกออกแบบมาเพื่อเป็นแนวทางในการศึกษาต่อไป ช่วยให้นักวิจัยและผู้ปฏิบัติงานเข้าใจว่าระบบนิเวศทำงานอย่างไรและวิธีการเพิ่มประสิทธิภาพให้ดียิ่งขึ้น กรอบการทำงานนี้เน้นความสำคัญของการทำความเข้าใจลักษณะเฉพาะของแต่ละระบบนิเวศ รวมถึงเป้าหมาย ขอบเขต และกลไกการสร้างมูลค่า โดยการใช้กรอบการทำงานนี้ นักวิจัยสามารถวิเคราะห์ประสิทธิภาพของระบบนิเวศต่างๆ และพัฒนากลยุทธ์ในการเพิ่มประสิทธิภาพ

The Evolution of Ecosystem Thinking

ความคิดเรื่องระบบนิเวศได้พัฒนามาอย่างมากในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา ในตอนแรก การวิจัยเน้นไปที่บริษัทหรือความร่วมมือแบบเดี่ยว โดยให้ความสนใจน้อยกับระบบที่กว้างขึ้นซึ่งพวกเขาดำเนินการอยู่ อย่างไรก็ตาม เมื่อความซับซ้อนของตลาดโลกและนวัตกรรมทางเทคโนโลยีเพิ่มขึ้น ความชัดเจนว่าต้องใช้วิธีการที่ครอบคลุมมากขึ้น ปัจจุบัน การวิจัยระบบนิเวศยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างผู้เล่นที่ซับซ้อนและความสำคัญของการทำงานร่วมกันเพื่อการเติบโตที่ยั่งยืน การเปลี่ยนแปลงในมุมมองนี้ได้นำไปสู่ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นว่าระบบนิเวศทำงานอย่างไรและวิธีการที่สามารถใช้เพื่อขับเคลื่อนนวัตกรรมและการพัฒนาเศรษฐกิจ

Why Ecosystems Matter for the Future

แนวคิดเรื่องระบบนิเวศไม่ใช่เพียงแค่กรอบการทำงานเชิงทฤษฎี แต่ยังมีผลกระทบในทางปฏิบัติสำหรับธุรกิจ รัฐบาล และสังคมโดยรวม เมื่อเราต้องเผชิญกับความท้าทายทั่วโลกที่ซับซ้อนมากขึ้น เช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการหยุดชะงักทางเทคโนโลยี ความสามารถในการทำงานร่วมกันข้ามภาคส่วนและสาขาวิชาจะเป็นสิ่งสำคัญในการค้นหาแนวทางแก้ไข ระบบนิเวศให้โมเดลสำหรับการทำงานร่วมกันประเภทนี้ โดยเสนอกลวิธีในการควบคุมพลังร่วมของผู้เข้าร่วมที่หลากหลายเพื่อบรรลุเป้าหมายร่วมกัน ไม่ว่าจะผ่านการพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ๆ การสนับสนุนผู้ประกอบการ หรือการพัฒนาความรู้ทางวิทยาศาสตร์ ระบบนิเวศเป็นกุญแจสำคัญในการขับเคลื่อนนวัตกรรมและการเติบโตที่จะกำหนดอนาคต

ระบบนิเวศไม่ว่าจะเป็นทางธุรกิจ นวัตกรรม การประกอบการ หรือความรู้ กำลังเปลี่ยนแปลงวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับการทำงานร่วมกันและการสร้างมูลค่า โดยการทำความเข้าใจประเภทต่างๆ ของระบบนิเวศและขอบเขตแนวคิดที่กำหนดพวกเขา บริษัทและสถาบันสามารถดำเนินการในภูมิทัศน์ที่ซับซ้อนนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น เมื่อความคิดเรื่องระบบนิเวศยังคงพัฒนา มันจะเสนอความเป็นไปได้ใหม่ๆ ที่น่าตื่นเต้นสำหรับนวัตกรรม การเติบโต และความยั่งยืนในโลกที่เชื่อมโยงกันมากขึ้น สำหรับธุรกิจ การยอมรับความคิดเรื่องระบบนิเวศหมายถึงการยอมรับความสำคัญของการทำงานร่วมกันและการพึ่งพากัน สำหรับนักวิจัยและผู้กำหนดนโยบาย หมายถึงการพัฒนากลยุทธ์ที่สนับสนุนการเติบโตและความยั่งยืนของระบบนิเวศเหล่านี้ สุดท้าย ระบบนิเวศไม่ใช่แค่เรื่องของการแข่งขันเท่านั้น แต่เป็นเรื่องของการหาวิธีใหม่ๆ ในการทำงานร่วมกันเพื่อสร้างมูลค่าที่เป็นประโยชน์ต่อทุกคน โดยการยอมรับพลังของระบบนิเวศ เราสามารถปลดล็อกระดับใหม่ของความคิดสร้างสรรค์ ประสิทธิภาพ และความสำเร็จในโลกที่พึ่งพาการทำงานร่วมกันและความเชื่อมโยงมากขึ้นเรื่อยๆ

Reference

1. Scaringella, Laurent, and Agnieszka Radziwon. "Innovation, entrepreneurial, knowledge, and business ecosystems: Old wine in new bottles?." Technological Forecasting and Social Change 136 (2018): 59-87.

2. Clarysse, Bart, et al. "Creating value in ecosystems: Crossing the chasm between knowledge and business ecosystems." Research policy 43.7 (2014): 1164-1176.

To Buy or to Build จะซื้อหรือจะสร้าง

ฟัง speaker Dariusz Trocyszyn ที่งาน Techsauce Global Summit 2024 Dariusz Trocyszun เป็น Consulting Manager at Comarch Group

ใน slide หนึ่ง ได้พูดถึงเรื่อง To buy or To build เมื่อเราพัฒนานวัตกรรมขึ้นมา แล้วบางทีเราก็จะมีส่วนที่ ต้องสร้างเอง หรือ ว่าไปซิ้อของคนอื่นมาใช้ดีหละเนี่ย

การตัดสินใจว่าจะซื้อหรือสร้าง: การวิเคราะห์เชิงลึกสำหรับสตาร์ทอัพและธุรกิจ

ในสภาพแวดล้อมธุรกิจปัจจุบันที่ความคล่องตัว นวัตกรรม และความเร็วเป็นสิ่งสำคัญยิ่งต่อความสำเร็จ การตัดสินใจว่าจะ "ซื้อหรือสร้าง" โซลูชันเป็นเรื่องที่อาจส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวง คำถามนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับสตาร์ทอัพที่มักดำเนินงานภายใต้ข้อจำกัดด้านเวลา เงินทุน และทรัพยากร การเลือกซื้อหรือพัฒนาโซลูชันในองค์กรนั้นไม่ใช่เพียงแค่เรื่องค่าใช้จ่ายเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับการสอดคล้องเชิงกลยุทธ์ การจัดการความเสี่ยง และศักยภาพการเติบโตในระยะยาว ในบทความนี้ เราจะเจาะลึกถึงข้อดีและข้อเสียของทั้งสองวิธี โดยอ้างอิงข้อมูลสนับสนุนและตัวอย่างจากโลกธุรกิจ

การสร้างโซลูชัน: เส้นทางสู่ความสามารถในการปรับแต่งและการควบคุม

เมื่อสตาร์ทอัพเลือกที่จะสร้างโซลูชันภายในองค์กร พวกเขาจะได้รับการควบคุมผลิตภัณฑ์อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน การควบคุมนี้แปลว่าเป็นความสามารถในการปรับแต่งทุกแง่มุมของโซลูชันให้ตรงกับความต้องการและวัตถุประสงค์เฉพาะของบริษัท สำหรับธุรกิจที่มีกระบวนการที่ไม่เหมือนใคร ตลาดเฉพาะกลุ่ม หรือต้องการความสามารถในการปรับแต่งในระดับสูง การสร้างอาจเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

ตัวอย่างของการพัฒนา Slack

ลองพิจารณาการพัฒนา Slack เครื่องมือสื่อสารในที่ทำงานที่เป็นที่รู้จักกันดี ปัจจุบัน Slack ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ในตอนแรก แต่ถูกพัฒนาขึ้นภายในทีม Tiny Speck ซึ่งเป็นบริษัทที่ทำงานเกี่ยวกับเกมออนไลน์แบบผู้เล่นหลายคนในครั้งเดียว ทีมต้องการเครื่องมือสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ ดังนั้นพวกเขาจึงสร้างมันขึ้นมาใหม่ตั้งแต่ต้น ผลลัพธ์ที่ได้คือเครื่องมือที่เหมาะสมกับความต้องการเฉพาะของพวกเขาอย่างสมบูรณ์ ในที่สุด พวกเขาก็ตระหนักว่าตัวเครื่องมือสื่อสารนี้มีศักยภาพในตลาดที่กว้างขึ้นและเปลี่ยนไปเปิดตัว Slack เป็นผลิตภัณฑ์ที่แยกออกมา ปัจจุบัน Slack มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์และเป็นเครื่องมือหลักสำหรับธุรกิจทั่วโลก ตัวอย่างนี้แสดงให้เห็นถึงประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจากการสร้างโซลูชันภายในองค์กร—เมื่อทำได้ดี มันสามารถนำไปสู่การสร้างสรรค์นวัตกรรมที่ไม่คาดคิดและสร้างโอกาสทางการตลาดใหม่ทั้งหมด

การพิจารณาต้นทุนและการจัดสรรทรัพยากร

อย่างไรก็ตาม การสร้างโซลูชันต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมาก การศึกษาโดยสถาบันการจัดการโครงการ (PMI) พบว่าโครงการไอทีมากกว่า 70% ล้มเหลวในการบรรลุวัตถุประสงค์เริ่มต้น โดยหลายโครงการประสบกับความล่าช้าและต้นทุนที่เกินงบประมาณ ค่าใช้จ่ายเฉลี่ยที่เกินงบประมาณคือ 27% และหนึ่งในหกโครงการมีค่าใช้จ่ายเกินงบประมาณถึง 200% สำหรับสตาร์ทอัพ การเกินงบประมาณเหล่านี้อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต เนื่องจากทำให้เงินทุนที่มีจำกัดหมดไปและทำให้การออกสู่ตลาดล่าช้า

นอกจากนี้ กระบวนการพัฒนาโซลูชันภายในองค์กรต้องการความสามารถเฉพาะด้าน วิศวกรซอฟต์แวร์ นักออกแบบ UX/UI ผู้จัดการโครงการ และผู้เชี่ยวชาญอื่นๆ ล้วนจำเป็นต้องมีเพื่อทำให้ผลิตภัณฑ์จากแนวคิดไปสู่ความเป็นจริง สำหรับสตาร์ทอัพ การจ้างและรักษาพนักงานเหล่านี้เป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างยิ่ง บริษัทที่เลือกสร้างจะต้องลงทุนในด้านการบำรุงรักษา การอัปเดต และการสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง ซึ่งต้องใช้ทรัพยากรในระยะยาว

การจัดการเชิงกลยุทธ์และทรัพย์สินทางปัญญา

ในเชิงกลยุทธ์ การสร้างโซลูชันภายในองค์กรช่วยให้มั่นใจได้ว่าทรัพย์สินทางปัญญา (IP) ยังคงอยู่กับบริษัท สิ่งนี้สามารถเป็นข้อได้เปรียบที่สำคัญ โดยเฉพาะสำหรับสตาร์ทอัพด้านเทคโนโลยี เนื่องจากการเป็นเจ้าของ IP สามารถเพิ่มมูลค่าของบริษัท ดึงดูดนักลงทุน และสร้างโอกาสในการให้สิทธิ์การใช้งานหรือการขายในอนาคต

ตัวอย่างเช่น การตัดสินใจของ Amazon ในการสร้างแพลตฟอร์มการประมวลผลแบบคลาวด์ของตนเองคือ Amazon Web Services (AWS) แทนที่จะพึ่งพาผู้ขายภายนอก ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นการเคลื่อนไหวเชิงกลยุทธ์ที่สำคัญ AWS กลายเป็นเสาหลักของธุรกิจของ Amazon ซึ่งมีส่วนสำคัญต่อรายได้ของบริษัทและให้ความได้เปรียบทางการแข่งขันในอุตสาหกรรมเทคโนโลยี

การซื้อโซลูชัน: เส้นทางสู่ความมีประสิทธิภาพและความเร็ว

ในทางกลับกัน การซื้อโซลูชันที่มีอยู่แล้วมีข้อดีหลายประการที่น่าสนใจเป็นพิเศษสำหรับสตาร์ทอัพที่ต้องการขยายธุรกิจอย่างรวดเร็วและมุ่งเน้นไปที่กิจกรรมหลักของธุรกิจ ข้อได้เปรียบหลักของการซื้อคือความเร็ว—สตาร์ทอัพสามารถนำโซลูชันไปใช้ได้ทันที ทำให้พวกเขาใช้ประโยชน์จากโอกาสทางการตลาดได้อย่างรวดเร็ว

ตัวอย่าง: กลยุทธ์การเข้าซื้อกิจการของ HubSpot

HubSpot ผู้ให้บริการซอฟต์แวร์การตลาดขาเข้าชั้นนำ เป็นตัวอย่างของแนวทางการซื้อ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา HubSpot ได้เข้าซื้อกิจการหลายบริษัทเพื่อขยายข้อเสนอผลิตภัณฑ์และความสามารถ แทนที่จะพัฒนาคุณสมบัติทุกอย่างภายในองค์กร ตัวอย่างเช่น ในปี 2019 HubSpot ได้เข้าซื้อ PieSync ซึ่งเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้ผู้ใช้ซิงค์ข้อมูลลูกค้าระหว่างแอปได้ แทนที่จะสร้างฟังก์ชันการทำงานนี้ตั้งแต่ต้น HubSpot เลือกที่จะผสานรวมโซลูชันที่มีอยู่แล้วและผ่านการพิสูจน์มาแล้วในระบบนิเวศของตน กลยุทธ์นี้ทำให้ HubSpot สามารถเสนอความสามารถที่เพิ่มขึ้นให้กับลูกค้าได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องล่าช้าจากการพัฒนาภายในองค์กร

ความคุ้มค่าทางต้นทุนและการลดความเสี่ยง

ในเชิงการเงิน การซื้ออาจมีความคุ้มค่ามากกว่า โดยเฉพาะเมื่อพิจารณาต้นทุนรวมของการเป็นเจ้าของ (TCO) รายงานของ Gartner พบว่า TCO สำหรับซอฟต์แวร์ที่ติดตั้งในองค์กร (on-premises) สามารถสูงกว่าซอฟต์แวร์ในรูปแบบ Software-as-a-Service (SaaS) อย่างมาก SaaS มักจะมีค่าใช้จ่ายล่วงหน้าที่ต่ำกว่า ค่าบำรุงรักษาน้อย และการอัปเดตปกติรวมอยู่ในราคาสมาชิกแล้ว สิ่งนี้ทำให้สตาร์ทอัพหลีกเลี่ยงการลงทุนขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาและการบำรุงรักษาโซลูชันภายในองค์กร

นอกจากนี้ การซื้อโซลูชันยังช่วยลดความเสี่ยงที่หลากหลาย ผลิตภัณฑ์ที่มีอยู่แล้วมักมีประวัติการทำงานที่พิสูจน์แล้ว ด้วยกรณีศึกษาจากการใช้งานจริงที่แสดงถึงความน่าเชื่อถือและประสิทธิภาพ นอกจากนี้ยังมาพร้อมกับการสนับสนุนลูกค้า การอัปเดตอย่างสม่ำเสมอ และชุมชนผู้ใช้ที่สามารถให้ข้อมูลเชิงลึกและแนวปฏิบัติที่ดีที่สุด สิ่งนี้สามารถลดความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการนำเทคโนโลยีใหม่มาใช้ได้อย่างมาก

การมุ่งเน้นที่ความสามารถหลัก

ด้วยการซื้อโซลูชัน สตาร์ทอัพสามารถมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่พวกเขาทำได้ดีที่สุด ตัวอย่างเช่น หากความสามารถหลักของสตาร์ทอัพอยู่ในด้านการวิเคราะห์ข้อมูล การซื้อระบบ CRM ที่มีอยู่แล้วอาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่าการเบนทรัพยากรไปพัฒนาเอง การทำเช่นนี้ช่วยให้บริษัทสามารถจัดสรรทรัพยากรเพิ่มเติมไปที่การปรับปรุงและเพิ่มประสิทธิภาพผลิตภัณฑ์หลักของตนได้

ลองพิจารณาการตัดสินใจของ Dropbox ที่จะเปลี่ยนจากการใช้ AWS สำหรับการจัดเก็บไฟล์ไปสร้างโครงสร้างพื้นฐานที่กำหนดเอง แม้ว่าการตัดสินใจนี้อาจดูขัดแย้ง แต่ Dropbox ได้ทำการเปลี่ยนแปลงนี้หลังจากที่บริษัทเติบโตขึ้นอย่างมากและมีทรัพยากรที่จะลงทุนในโซลูชันที่กำหนดเอง แต่ในช่วงเริ่มต้นของวงจรชีวิต Dropbox ใช้ AWS เพื่อให้สามารถเข้าสู่ตลาดและขยายธุรกิจได้อย่างรวดเร็ว ช่วยให้บริษัทมุ่งเน้นไปที่ความสามารถหลักของตน—การซิงค์ไฟล์และประสบการณ์ของผู้ใช้

การตัดสินใจ: กรอบการพิจารณาเชิงกลยุทธ์

เมื่อพิจารณาว่าจะซื้อหรือสร้าง สตาร์ทอัพควรพิจารณากรอบการพิจารณาเชิงกลยุทธ์ที่รวมถึงปัจจัยสำคัญหลายประการ:

1. ความสามารถหลักและความสำคัญเชิงกลยุทธ์: โซลูชันนี้เป็นส่วนสำคัญในคุณค่าของบริษัทหรือไม่? หากใช่ การสร้างอาจให้ความได้เปรียบในการแข่งขัน อย่างไรก็ตาม หากโซลูชันนั้นเป็นฟังก์ชันที่ไม่ใช่แกนหลัก การซื้ออาจมีประสิทธิภาพมากกว่า

2. ความพร้อมของทรัพยากร: สตาร์ทอัพมีทรัพยากร—ทั้งด้านการเงินและบุคลากร—เพียงพอที่จะสร้างและดูแลรักษาโซลูชันได้หรือไม่? สตาร์ทอัพควรพิจารณาต้นทุนโอกาสด้วยเช่นกัน ทรัพยากรที่ใช้ในการสร้างโซลูชันอาจสามารถนำไปใช้เร่งการพัฒนาด้านอื่นของธุรกิจได้

3. เวลาที่จะออกสู่ตลาด: สตาร์ทอัพจำเป็นต้องนำโซลูชันไปใช้ได้เร็วแค่ไหน? หากเวลาเป็นสิ่งสำคัญ การซื้ออาจเป็นวิธีที่รวดเร็วที่สุดในการนำโซลูชันไปใช้และรักษาความสามารถในการแข่งขัน

4. การยอมรับความเสี่ยง: บริษัทมีความเสี่ยงที่ยอมรับได้มากน้อยเพียงใด? การสร้างโซลูชันมีความเสี่ยงสูงกว่าในด้านการล้มเหลวของโครงการ ความล่าช้า และค่าใช้จ่ายที่เกินงบประมาณ การซื้อโซลูชันที่พิสูจน์แล้วสามารถลดความเสี่ยงเหล่านี้ได้ แต่ก็อาจต้องแลกมากับการปรับแต่งและการควบคุมที่น้อยลง

5. ต้นทุนรวมของการเป็นเจ้าของ (TCO): ค่าใช้จ่ายระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับแต่ละตัวเลือกคืออะไร? ซึ่งรวมถึงไม่เพียงแต่ค่าใช้จ่ายในการพัฒนาและนำไปใช้ แต่ยังรวมถึงค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษา การอัปเกรด และปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในด้านความสามารถในการปรับขนาดในอนาคตด้วย

การสร้างสมดุลระหว่างนวัตกรรมและความเป็นไปได้

การตัดสินใจว่าจะซื้อหรือสร้างนั้นไม่ใช่เพียงแค่ความต้องการในปัจจุบันของสตาร์ทอัพเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับวิสัยทัศน์และกลยุทธ์ระยะยาวด้วย การสร้างเสนอศักยภาพสำหรับนวัตกรรมและความสามารถในการสร้างความแตกต่างที่มากกว่า แต่ต้องการการลงทุนอย่างมากในด้านเวลา ทรัพยากร และความสามารถ ในขณะที่การซื้อให้ความรวดเร็ว ความคุ้มค่า และความเสี่ยงที่น้อยกว่า แต่ก็อาจมีการปรับแต่งและการควบคุมที่จำกัด

สำหรับสตาร์ทอัพ กุญแจสำคัญคือการสร้างสมดุลระหว่างการพิจารณาเหล่านี้อย่างรอบคอบ ในบางกรณี การผสมผสานระหว่างสองวิธีอาจเป็นทางออกที่ดีที่สุด โดยฟังก์ชันหลักถูกสร้างขึ้นภายในองค์กรเพื่อรักษาความได้เปรียบในการแข่งขัน ในขณะที่ส่วนประกอบที่ไม่ใช่แกนหลักถูกซื้อเพื่อประหยัดเวลาและทรัพยากร

ในที่สุด ไม่ว่าคุณจะเลือกซื้อหรือสร้าง การตัดสินใจควรได้รับการชี้นำโดยความเข้าใจอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเป้าหมายเชิงกลยุทธ์ของบริษัท สภาพตลาด และความสามารถของทรัพยากร ด้วยการเลือกอย่างรอบรู้ สตาร์ทอัพสามารถวางตำแหน่งตัวเองเพื่อการเติบโตและความสำเร็จที่ยั่งยืนในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจที่มีการแข่งขันมากขึ้น

Beth Comstock: Personal Connection in Corporate Storytelling: (Future of StoryTelling 2014)

เนื้อหาจาก video >> https://www.youtube.com/watch?v=vJ_zQEeU1ag

เบื้องหลังทุกคน เบื้องหลังทุกบริษัท เบื้องหลังทุกสิ่งมีเรื่องราวของการไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร เรื่องราวที่เกี่ยวข้องมากที่สุดเชื่อมโยงกันในระดับส่วนตัว ฉันชื่อ Beth Comstock ฉันเป็นผู้นำด้านการตลาดและนวัตกรรมที่ GE พนักงานมีทางเลือกมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่เราทุกคนเต็มไปด้วยตัวเลือกว่าจะจัดสรรเวลาไว้ที่ใด ในโลกที่มีเครื่องจักรที่พูดคุย และผู้คนพูดคุยผ่านโซเชียลมีเดียมากขึ้น ความสามารถในการทำให้สิ่งต่าง ๆ ง่ายขึ้นเป็นสิ่งสำคัญมาก หากคุณเป็นบริษัทหรือองค์กรที่ต้องการเล่าเรื่องอย่างไรให้เป็นที่จดจำ

เมื่อคุณมีเรื่องราวที่ซับซ้อนมากที่จะพูดถึง ฉันพบว่าบ่อยครั้งในธุรกิจเรามักใช้การจัดการทางการเงินเชิงคณิตศาสตร์เชิงตรรกะ แต่ความจริงก็คือคุณต้องมีเรื่องราวเพื่อเชื่อมต่อกับบุคคล เชื่อมต่อกับลูกค้า เชื่อมต่อกับผลิตภัณฑ์ เราต้องการทราบว่าผ้าของเรามาจากไหน วัสดุในนาฬิกาของเรามาจากไหน และเครื่องยนต์ไอพ่นของเรามาจากไหน เราต้องการเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเพื่อพาเราไปยังจุดที่เราอยู่

คุณไม่สามารถขายอะไรได้จนกว่าคุณจะเข้าไปในใจของใครบางคน เราได้พูดคุยเกี่ยวกับส่วนแบ่งการตลาด แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการได้รับส่วนแบ่งทางความคิด การเข้าไปในจิตใจของผู้คน และสร้างเรื่องราวสำหรับสิ่งที่เป็นไปได้ หากคุณเริ่มต้นด้วยสมมติฐานว่าบริษัทของคุณสามารถเป็นนักเล่าเรื่องได้ คุณจะพบนักเล่าเรื่องได้ทุกที่ ฉันพบว่านักเล่าเรื่องที่เก่งที่สุดของเราบางคนเป็นวิศวกร คุณต้องการสร้างกลุ่มที่เก่งในการแปล พวกเขารู้วิธีที่จะกระตุ้นความหลงใหลในใครบางคนเพื่อให้พวกเขาเล่าเรื่องราวของพวกเขา

คุณต้องการเชื่อมต่อกับผู้คนและสื่อสารข้อความที่ต้องการสื่อออกไป การเล่าเรื่องคือการพาผู้คนไปยังสถานที่อื่น เชื่อมต่อกับความรู้สึกนึกคิด จำไว้ว่าตอนคุณยังเป็นเด็กเมื่อคุณมีจินตนาการที่พุ่งพล่าน มองเห็นเครื่องบินในเที่ยวบิน หรือเห็นรถไฟและเริ่มคิดถึงวิธีจินตนาการแบบนี้ ในการเล่าเรื่องคุณต้องเชื่อมต่อและมีข้อความที่ต้องการสื่อ มันเป็นศิลปะที่ว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกี่ยวข้อง

ตัวอย่างเช่น คุณอาจพูดถึงเครื่องยนต์ไอพ่นที่เรากำลังทำให้วัสดุมีน้ำหนักเบากว่าที่เคยเป็นมาถึง 90% ทำไมคุณถึงต้องสนใจ? เพราะมันช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก และบางทีคุณอาจสนใจเกี่ยวกับโลกที่สะอาดขึ้น

การเล่าเรื่องเป็นการเชื่อมต่อกับผู้คนที่ค้นพบคุณค่าในเรื่องราวของคุณ และแบ่งปันในธุรกิจ คุณจะได้รับผลตอบแทนทางการเงิน แต่ที่สำคัญกว่านั้น หากคุณเปิดใจกว้างพอ และผู้คนเข้าใจและเกี่ยวข้องกับเรื่องราวของคุณ การค้าและการเชื่อมต่อในระดับมนุษย์จะติดตามมา ผู้คนไม่ต้องการถูกขาย พวกเขาต้องการได้รับแรงบันดาลใจ และคุณต้องต่อสู้อย่างแท้จริงเพื่อสิ่งนั้น

1. ทุกคน ทุกบริษัท และทุกสิ่งล้วนมีเรื่องราวเบื้องหลังที่เชื่อมโยงกัน

2. ในโลกปัจจุบันที่เต็มไปด้วยตัวเลือกและเทคโนโลยี การเล่าเรื่องที่เข้าใจง่ายมีความสำคัญมาก

3. การเล่าเรื่องช่วยสร้างการเชื่อมต่อระหว่างบุคคล ลูกค้า และผลิตภัณฑ์

4. ผู้คนต้องการทราบที่มาของสิ่งต่างๆ รอบตัว เช่น เสื้อผ้า นาฬิกา หรือแม้แต่เครื่องยนต์ไอพ่น

5. การตลาดที่แท้จริงคือการเข้าถึงจิตใจของผู้คน ไม่ใช่แค่การขาย

6. บริษัทควรส่งเสริมให้พนักงานทุกคนเป็นนักเล่าเรื่อง โดยเฉพาะวิศวกรที่มีความรู้เชิงลึก

7. การยอมรับตัวตนและค้นหาความงดงามในสิ่งที่ทำ จะช่วยสร้างเรื่องราวที่น่าสนใจ

8. การใช้จินตนาการแบบเด็กๆ สามารถช่วยในการเล่าเรื่องและสร้างแรงบันดาลใจได้

9. เรื่องราวที่ดีควรเชื่อมโยงกับผู้ฟังและอธิบายว่าทำไมสิ่งนั้นถึงมีความสำคัญ

10. การเล่าเรื่องที่ดีจะนำไปสู่ผลตอบแทนทางธุรกิจ เพราะผู้คนจะเข้าใจคุณค่าและแบ่งปันต่อ

11. ผู้คนต้องการแรงบันดาลใจมากกว่าการถูกขาย การเชื่อมโยงในระดับมนุษย์จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับบริษัท

สรุป: การเล่าเรื่องที่เข้าใจง่ายและสร้างแรงบันดาลใจเป็นกุญแจสำคัญในการเชื่อมโยงผู้คน สร้างความสัมพันธ์ และประสบความสำเร็จทางธุรกิจในโลกปัจจุบัน